بهداشت دهان و دندان در بیمارانی که ابزار ارتودنسی استفاده می کنند.

این مقاله پیامدهای سلامت دهان و دندان را برای بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند و اینکه راهنمایی های ارتودنتیست چگونه می تواند به آنها کمک کند را مورد بحث قرار می دهد.

دلیل اصلی درمان ارتودنسی بهبود زیبایی صورت و ایجاد یا حفظ اکلوژن با عملکردی طبیعی است. همچنین ارتودنسی به عنوان یک درمان کمکی برای درمان ارتوگناتیک، ترمیمی و پریودنتال هم در نوجوانان و هم در افراد بزرگسال نقش دارد. در طول 20 سال گذشته افزایش قابل توجهی در تعداد افراد بزرگسالی که به دنبال درمان ارتودنسی هستند و همچنین بهبود دسترسی به خدمات ارتودنسی وجود داشته است. به طور کلی افراد مدت زمان طولانی تری دندان های خود را نگه می دارند و به دلایل زیبایی به ارتودنسی روی می آورند. افراد بزرگسالی که درمان ارتودنسی قبلی ناموفق داشته اند یا برای کمک به کاهش خروپف و مشکلات آپنه انسدادی خواب نیز ممکن است به درمان مجدد ارتودنسی نیاز داشته باشند.

گزینه های درمان ارتودنسی

درمان ممکن است شامل کشیدن برخی از دندان ها و به دنبال آن استفاده از ابزارهای ثابت و یا متحرک باشد. از سوی دیگر، ممکن است هیچ دندانی کشیده نشود و با ابزارهایی که در آنها یک پیچ تقریباً دو بار در هفته چرخانده می شود، انبساط قوس دندانی حاصل می شود. در برخی موارد ممکن است به جراحی ارتوگناتیک نیاز باشد. سپس مدتی پس از درمان از نگهدارنده ها استفاده می شوند.

از آنجا که برخی از درمان های ارتودنسی ممکن است تا 2 سال طول بکشند، همکاری کامل بیمار و والدین (اگر بیمار کودک است) بسیار مهم است.

اگر ابزاری شکست یا با برخورد روی بافت های نرم باعث ایجاد ناراحتی شد، باید فوراً با ارتودنتیست تماس بگیرید.

مشاوره در منزل برای بیماران ارتودنسی

باید به تمام افرادی که مایل به انجام درمان ارتودنسی هستند تأکید شود که رعایت بهداشت دهان و دندان چه قبل، چه در حین و چه بعد از درمان ضروری است. ذرات غذا و پلاک می توانند در اطراف براکت های ارتودنسی، سیم ها، فنرها، پیچ ها، بندها و الاستیک های ابزارهای ثابت انباشته شوند که منجر به افزایش خطر پوسیدگی دندان، بیماری لثه، دکلسیفیکاسیون مینا و هالیتوزیس می شود. اگر بهداشت دهان و دندان در ابتدا ضعیف باشد، این امر تنها با ابزارهای ثابت و متحرک تشدید می شود.

توصیه های بهداشتی دهان و دندان باید به صورت شفاهی و همراه با دستورالعمل های کتبی برای مراجعات بعدی ارائه شوند. توصیه می شود روش های پاکسازی را با کمک بصری نشان دهید و یک مدل مسواک زدن با یک ابزار ثابت می تواند ابزار مفیدی باشد.

مشاوره در منزل برای بیماران ارتودنسی

برای ارزیابی وضعیت بهداشت دهان و دندان در طول ماه، ترجیحاً در کنار معاینات منظم (6 هفته ای) ابزار توسط ارتودنتیست، قرار ملاقات های روتین دندانپزشک توصیه می شوند.

دندانپزشکان برای تقویت توصیه های بهداشتی دهان و دندان که توسط سایر اعضای تیم دندانپزشکی ارائه می شوند مناسب هستند تا اطمینان حاصل کنند که دندان های بیمار و ابزار ارتودنسی به طور دقیق تمیز می شوند. بیماران اغلب مدت زمان لازم برای انجام این کار را دست کم می گیرند و باید به آنها توصیه شود که حداقل 4 دقیقه، ترجیحاً سه مرتبه در روز را صرف تمیز کردن دندان های خود کنند. استفاده همزمان از تایمر 2 دقیقه ای برای نظارت بر زمان صرف شده توسط بیمار مفید است. توصیه می شود دندان ها را بعد از غذا و قبل از خواب تمیز کنید و از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده کنید.

مسواک های دستی با سری کوچک و متوسط ​​تا نرم توصیه می شوند، در حالی که برخی از مسواک های ارتودنسی دارای رشته های برش خورده به شکل V هستند تا تمیز کردن را آسان تر می کنند. رشته های مسواک باید با زاویه ۴۵ درجه از سطح اکلوزال به سمت بالای براکت ها، سپس از لبه لثه به سمت براکت ها و در نهایت از براکت ها به سمت حاشیه لثه قرار گیرند، سپس از حرکات دایره ای کوچک استفاده شود تا پلاک های سست شده از حاشیه لثه را پاک شوند و همزمان لثه را ماساژ دهد. مسواک زدن در امتداد سطوح اکلوزال دندان ها و همچنین در کنار لثه نسبت به ابزار بسیار مهم است، زیرا این همان جایی است که بویژه امکان انباشته شدن پلاک وجود دارد. همچنین سری های مخصوص برای افرادی که مسواک های برقی را ترجیح می دهند وجود دارند.

مسواک های بین دندانی برای تمیز کردن بین دندان ها و اطراف براکت ها و سیم های ارتودنسی در دسترس هستند. به عنوان مثال، آنها در اندازه های مختلف موجود هستند. در صورتی که مشکلات پریودنتال یا خونریزی بین دندانی ایجاد شوند، می توان آنها را در ژل کورسودیلCorsodyl  فرو کرد. مسواک های بین دندانی (با سری گندله) نیز یک مکمل مفید برای تمیز کردن براکت ها و سیم ها هستند. همچنین ممکن است از نخ دندان های دارای انتهای سفت یا دارای تریدر برای تمیز کردن بین دندان ها استفاده شود. می توان آن را از بین لثه و دندان و سیم کمانی عبور داد، قبل از برداشتن آن را روی دو طرف دندان های مجاور لغزاند و سپس وارد فضای بین دندانی بعدی کرد و به همین ترتیب در سراسر دهان ادامه داد.

مهم است که به همه بیماران ارتودنسی یادآوری شود که مرتباً ابزارهای کمکی مسواک زدن خود را تعویض کنند، زیرا ایم ابزارها می توانند باعث افزایش فرسایش شوند.

علاوه بر مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، دستگاه های شستشو با نوک ارتودنتیک/ مسواک مخروطی ارزش توجه کردن دارند. دستگاه های شستشو می توانند ذرات غذا و پلاک را از کنار براکت ها و بین دندان ها جدا کنند و در عین حال لثه ها را به آرامی ماساژ دهند و به کاهش خونریزی کمک کنند. اجتناب از فشار زیاد دستگاه شستشو بسیار مهم است، در غیر این صورت ممکن است آسیب به بافت های نرم ایجاد شود.

اگر بهداشت دهان ضعیف باشد، می توان از محلول یا قرص های افشای پلاک برای آشکار کردن هر گونه پلاک استفاده کرد تا شناسایی مناطقی که تمیز کردن آنها دشوار است برای بیمار واضح تر شود. برای اطمینان از حذف کامل پلاک ها و بقایای مواد غذایی، افشای منظم در منزل و استفاده از آینه با نور مناسب توصیه می شوند.

توصیه های غذایی

در مورد کاهش مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین و همچنین آبمیوه ها، توصیه های غذایی را ارائه دهید. در سال های اخیر مصرف نوشیدنی های انرژی زا افزایش یافته و اسموتی ها رواج یافته اند. مردم اغلب گمراه می شوند و فکر می کنند اینها گزینه های سالمی هستند، اما دارای غلظت بالایی از قند و اسید هستند که اگر در طول روز جرعه جرعه جرعه جرعه جرعه مصرف شوند، می تواند بویژه برای مینای دندان ها مضر باشند.

برای محافظت در برابر اثرات مخرب اسید، بر محدود کردن این نوشیدنی ها فقط به وعده های غذایی و مسواک زدن قبل – یا یک ساعت – بعد از نوشیدن تأکید کنید. شستشو با آب پس از نوشیدن این محصولات نیز می تواند مفید باشد. فراپاچینوFrappaccinos  در حال تبدیل شدن به یک نوشیدنی محبوب است. آنها حاوی قهوه، یخ، شیر و یک شربتی با طعم شیرین هستند که در صورت مصرف مکرر می توانند منجر به پوسیدگی دندان شوند – به بیماران هشدار داده می شود که برخی از فراپاچینوها ممکن است تا 20 قاشق چایخوری شکر داشته باشند.

ابزارهای ظریف ارتودنسی ممکن است در اثر خوردن غذاهای سفت و چسبناک آسیب ببینند. توصیه های غذایی باید شامل پرهیز از نان رول های ترد، آجیل، تکه های گوشت خوک، شیرینی های آبنباتی یا سیب های ترد باشند. چسبیدن به تافی، آدامس و شکلات های جویدنی بویژه می تواند باعث ایجاد مشکلاتی برای بریس ها شود. خوراکی های سفت تر مانند سیب و سبزیجات خام اگر ابتدا به ورقه های نازک بریده شده و سپس با احتیاط مصرف شوند، ممکن است مصرف آنها توصیه شود. خوردن لقمه های کوچک غذا و جویدن دقیق دبا ندان های عقب توصیه می شود.

همانطور که قبلاً گفته شد، باید از خوردن خوراکی ها و نوشیدنی های شیرین، بویژه بین وعده های غذایی اجتناب شود – مصرف مکرر آن می تواند منجر به تخریب مینای دندان و ایجاد ضایعات پوسیدگی سفید شود. آب خنک یا شیر نیمه چرب مطلوب تر هستند.

توصیه های غذایی

مسائل درمانی

پیشگیری از پوسیدگی و دکلسیفیکاسیون دندان

بررسی سلامت دندانی کودکان در سال 2013 (مرکز اطلاعات مراقبت های سلامت و اجتماعی، 2015) نشان داد که 46 درصد از کودکان 15 ساله و 34 درصد از کودکان 12 ساله “تجربه آشکار پوسیدگی” در دندان های دائمی خود را داشته اند. در حالی که این ارقام از سال 2003 کمتر هستند (به ترتیب 56% و 43%)، هنوز هم تعداد زیادی از کودکان مبتلا هستند؛ اینها گروه های سنی هستند که احتمالاً تحت درمان ارتودنسی هستند.

دانشکده جراحی دندان (2014) تأکید کرده است که باید برای افزایش آگاهی در مورد تأثیر قند بر پوسیدگی دندان تلاش کرد و راه هایی برای کاهش مصرف قند بررسی شوند.

طبق قانون (2013)، در مورد پوسیدگی های پیشرفته دندان که به کشیدن دندان نیاز دارند، این کودکان بیشتر دچار مشکلات ارتودنتیک می شوند زیرا از دست دادن زود هنگام دندان های شیری می تواند روی تراز دندان های دائمی تأثیر بگذارد.

برای محافظت از دندان ها در برابر دمینرالیزیشن، ممکن است درمان های فلوراید در نظر گرفته شوند. یک بررسی سیستماتیک نشان داد که دهانشویه های روزانه حاوی فلوراید سدیم (230 قسمت در میلیون (ppm) فلوراید) ارجحیت دارند. دهانشویه فلورایده باید در زمان متفاوتی از مسواک زدن استفاده شود، یک دقیقه شسته شود و سپس تف شود. این محصول برای کودکان و بیمارانی که دهانشویه فاقد الکل را ترجیح می دهند، مانند زنان باردار و بیماران دارای اعتقادات مذهبی مناسب است.

برای پیشگیری و جلوگیری از پوسیدگی دندان در بیماران بالای 10 سال می توان خمیر دندان حاوی فلوراید زیاد را توصیه کرد. برای نوجوانان (بالای 16 سال) و بیماران بزرگسالی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند، که در معرض خطر پوسیدگی های متعدد قرار دارند، می توان از خمیر دندان حاوی 5000 ppm فلوراید استفاده کرد.

برای محافظت از دندان ها در برابر دکلسیفیکاسیون و پوسیدگی، ممکن است توصیه شود که از فیشور سیلانت یا اعمال موضعی فلوراید در طول درمان ارتودنسی استفاده شود. برای جلوگیری از دکلسیفیکاسیون اطراف ابزارهای ارتودنسی می توان از وارنیش فلوراید در جراحی استفاده کرد.

التهاب لثه

حذف بیوفیلم پلاک برای بیماران ارتودنسی یک چالش ویژه است. انباشته شدن بیوفیلم پلاک در اطراف براکت های دندانی و لثه های حاشیه ای ممکن است منجر به دکلسیفیکاسیون مینا شود که به صورت ضایعات لکه سفید رنگ و بیماری لثه مشاهده می شود. هیپرپلازی لثه ممکن است ناشی از انباشته شدن بیوفیلم پلاک باشد. در حالی که التهاب لبه لثه برگشت پذیر است، در صورت از دست رفتن ارتفاع چسبندگی پریودنتال و استخوان نگهدارنده، سلامت دندان در آینده ممکن است به خطر بیفتد، زیرا این تغییرات اخیر دائمی هستند.

اگر در زیر یک ابزار متحرک یا اطراف یک بریس ثابت التهاب لثه وجود داشته باشد، دهانشویه فاقد الکل کلرهگزیدین گلوکونات توصیه می شود، گرچه خطر ایجاد لکه با محصول کلرهگزیدین وجود دارد. از سوی دیگر، برای افراد بزرگسال و کودکان بالای 12 سال دهانشویه های جوشان (10 میلی لیتر به مدت حدود 1 دقیقه، تا چهار مرتبه در روز بعد از غذا و قبل از خواب) یا یک دهانشویه پراکسید هیدروژن (6% BP 10 vols رقیق شده 15 میلی لیتر با نصف یک لیوان آب گرم، شستشوی دهان 2 تا 3 مرتبه در روز) (فرمولاسیون ملی بریتانیا 2015) را در نظر بگیرید. آزاد شدن اکسیژن به حذف مواد زائد کمک می کند و می تواند هر گونه ناراحتی ناشی از ترومای ناشی از ابزار ارتودنسی را تسکین دهد. به بیماران هشدار دهید که استفاده طولانی مدت از دهانشویه های پراکسیل و پراکسید هیدروژن ممکن است منجر به هیپرتروفی برگشت پذیر پاپیلا روی زبان (زبان مودار سیاه) شود.

باید به بیماران اطلاع داده شود که خونریزی نشانه بیماری لثه است. وسوسه کاهش مسواک زدن به دلیل خونریزی وجود دارد، اما باید تأکید کرد که در واقع به این معنا است که این ناحیه را باید بیشتر مسواک بزنند تا علت تحریک را از بین ببرند و به بهبود لثه ها و قطع خونریزی کمک کنند.

برای به حداقل رساندن تحریک ناشی از ابزارهای ارتودنسی روی لب ها، گونه ها یا زبان، موم ارتودنسی مفید است. توصیه می شود ابتدا دندان و براکت یا سیم تیز را با دستمال خشک کنید و با یک انگشت تمیز، یک توپ کوچک موم را روی ناحیه مشکل بمالید.

برای تشویق به عادت کردن به ابزار، قبل از درمان ممکن است مفید باشد که به بیماران عکس هایی از التهاب شدید لثه، دکلسیفیکاسیون و دندان های پوسیده نشان داده شوند تا نشان داده شود اگر مراقبت های خانگی در طول فرایندهای ارتودنسی ضعیف باشند، چه اتفاقی رخ خواهد داد.