بهداشت دهان و دندان در بیمارانی که ابزار ارتودنسی استفاده می کنند.

این مقاله پیامدهای سلامت دهان و دندان را برای بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند و اینکه راهنمایی های ارتودنتیست چگونه می تواند به آنها کمک کند را مورد بحث قرار می دهد.

دلیل اصلی درمان ارتودنسی بهبود زیبایی صورت و ایجاد یا حفظ اکلوژن با عملکردی طبیعی است. همچنین ارتودنسی به عنوان یک درمان کمکی برای درمان ارتوگناتیک، ترمیمی و پریودنتال هم در نوجوانان و هم در افراد بزرگسال نقش دارد. در طول 20 سال گذشته افزایش قابل توجهی در تعداد افراد بزرگسالی که به دنبال درمان ارتودنسی هستند و همچنین بهبود دسترسی به خدمات ارتودنسی وجود داشته است. به طور کلی افراد مدت زمان طولانی تری دندان های خود را نگه می دارند و به دلایل زیبایی به ارتودنسی روی می آورند. افراد بزرگسالی که درمان ارتودنسی قبلی ناموفق داشته اند یا برای کمک به کاهش خروپف و مشکلات آپنه انسدادی خواب نیز ممکن است به درمان مجدد ارتودنسی نیاز داشته باشند.

گزینه های درمان ارتودنسی

درمان ممکن است شامل کشیدن برخی از دندان ها و به دنبال آن استفاده از ابزارهای ثابت و یا متحرک باشد. از سوی دیگر، ممکن است هیچ دندانی کشیده نشود و با ابزارهایی که در آنها یک پیچ تقریباً دو بار در هفته چرخانده می شود، انبساط قوس دندانی حاصل می شود. در برخی موارد ممکن است به جراحی ارتوگناتیک نیاز باشد. سپس مدتی پس از درمان از نگهدارنده ها استفاده می شوند.

از آنجا که برخی از درمان های ارتودنسی ممکن است تا 2 سال طول بکشند، همکاری کامل بیمار و والدین (اگر بیمار کودک است) بسیار مهم است.

اگر ابزاری شکست یا با برخورد روی بافت های نرم باعث ایجاد ناراحتی شد، باید فوراً با ارتودنتیست تماس بگیرید.

مشاوره در منزل برای بیماران ارتودنسی

باید به تمام افرادی که مایل به انجام درمان ارتودنسی هستند تأکید شود که رعایت بهداشت دهان و دندان چه قبل، چه در حین و چه بعد از درمان ضروری است. ذرات غذا و پلاک می توانند در اطراف براکت های ارتودنسی، سیم ها، فنرها، پیچ ها، بندها و الاستیک های ابزارهای ثابت انباشته شوند که منجر به افزایش خطر پوسیدگی دندان، بیماری لثه، دکلسیفیکاسیون مینا و هالیتوزیس می شود. اگر بهداشت دهان و دندان در ابتدا ضعیف باشد، این امر تنها با ابزارهای ثابت و متحرک تشدید می شود.

توصیه های بهداشتی دهان و دندان باید به صورت شفاهی و همراه با دستورالعمل های کتبی برای مراجعات بعدی ارائه شوند. توصیه می شود روش های پاکسازی را با کمک بصری نشان دهید و یک مدل مسواک زدن با یک ابزار ثابت می تواند ابزار مفیدی باشد.

مشاوره در منزل برای بیماران ارتودنسی

برای ارزیابی وضعیت بهداشت دهان و دندان در طول ماه، ترجیحاً در کنار معاینات منظم (6 هفته ای) ابزار توسط ارتودنتیست، قرار ملاقات های روتین دندانپزشک توصیه می شوند.

دندانپزشکان برای تقویت توصیه های بهداشتی دهان و دندان که توسط سایر اعضای تیم دندانپزشکی ارائه می شوند مناسب هستند تا اطمینان حاصل کنند که دندان های بیمار و ابزار ارتودنسی به طور دقیق تمیز می شوند. بیماران اغلب مدت زمان لازم برای انجام این کار را دست کم می گیرند و باید به آنها توصیه شود که حداقل 4 دقیقه، ترجیحاً سه مرتبه در روز را صرف تمیز کردن دندان های خود کنند. استفاده همزمان از تایمر 2 دقیقه ای برای نظارت بر زمان صرف شده توسط بیمار مفید است. توصیه می شود دندان ها را بعد از غذا و قبل از خواب تمیز کنید و از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده کنید.

مسواک های دستی با سری کوچک و متوسط ​​تا نرم توصیه می شوند، در حالی که برخی از مسواک های ارتودنسی دارای رشته های برش خورده به شکل V هستند تا تمیز کردن را آسان تر می کنند. رشته های مسواک باید با زاویه ۴۵ درجه از سطح اکلوزال به سمت بالای براکت ها، سپس از لبه لثه به سمت براکت ها و در نهایت از براکت ها به سمت حاشیه لثه قرار گیرند، سپس از حرکات دایره ای کوچک استفاده شود تا پلاک های سست شده از حاشیه لثه را پاک شوند و همزمان لثه را ماساژ دهد. مسواک زدن در امتداد سطوح اکلوزال دندان ها و همچنین در کنار لثه نسبت به ابزار بسیار مهم است، زیرا این همان جایی است که بویژه امکان انباشته شدن پلاک وجود دارد. همچنین سری های مخصوص برای افرادی که مسواک های برقی را ترجیح می دهند وجود دارند.

مسواک های بین دندانی برای تمیز کردن بین دندان ها و اطراف براکت ها و سیم های ارتودنسی در دسترس هستند. به عنوان مثال، آنها در اندازه های مختلف موجود هستند. در صورتی که مشکلات پریودنتال یا خونریزی بین دندانی ایجاد شوند، می توان آنها را در ژل کورسودیلCorsodyl  فرو کرد. مسواک های بین دندانی (با سری گندله) نیز یک مکمل مفید برای تمیز کردن براکت ها و سیم ها هستند. همچنین ممکن است از نخ دندان های دارای انتهای سفت یا دارای تریدر برای تمیز کردن بین دندان ها استفاده شود. می توان آن را از بین لثه و دندان و سیم کمانی عبور داد، قبل از برداشتن آن را روی دو طرف دندان های مجاور لغزاند و سپس وارد فضای بین دندانی بعدی کرد و به همین ترتیب در سراسر دهان ادامه داد.

مهم است که به همه بیماران ارتودنسی یادآوری شود که مرتباً ابزارهای کمکی مسواک زدن خود را تعویض کنند، زیرا ایم ابزارها می توانند باعث افزایش فرسایش شوند.

علاوه بر مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، دستگاه های شستشو با نوک ارتودنتیک/ مسواک مخروطی ارزش توجه کردن دارند. دستگاه های شستشو می توانند ذرات غذا و پلاک را از کنار براکت ها و بین دندان ها جدا کنند و در عین حال لثه ها را به آرامی ماساژ دهند و به کاهش خونریزی کمک کنند. اجتناب از فشار زیاد دستگاه شستشو بسیار مهم است، در غیر این صورت ممکن است آسیب به بافت های نرم ایجاد شود.

اگر بهداشت دهان ضعیف باشد، می توان از محلول یا قرص های افشای پلاک برای آشکار کردن هر گونه پلاک استفاده کرد تا شناسایی مناطقی که تمیز کردن آنها دشوار است برای بیمار واضح تر شود. برای اطمینان از حذف کامل پلاک ها و بقایای مواد غذایی، افشای منظم در منزل و استفاده از آینه با نور مناسب توصیه می شوند.

توصیه های غذایی

در مورد کاهش مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین و همچنین آبمیوه ها، توصیه های غذایی را ارائه دهید. در سال های اخیر مصرف نوشیدنی های انرژی زا افزایش یافته و اسموتی ها رواج یافته اند. مردم اغلب گمراه می شوند و فکر می کنند اینها گزینه های سالمی هستند، اما دارای غلظت بالایی از قند و اسید هستند که اگر در طول روز جرعه جرعه جرعه جرعه جرعه مصرف شوند، می تواند بویژه برای مینای دندان ها مضر باشند.

برای محافظت در برابر اثرات مخرب اسید، بر محدود کردن این نوشیدنی ها فقط به وعده های غذایی و مسواک زدن قبل – یا یک ساعت – بعد از نوشیدن تأکید کنید. شستشو با آب پس از نوشیدن این محصولات نیز می تواند مفید باشد. فراپاچینوFrappaccinos  در حال تبدیل شدن به یک نوشیدنی محبوب است. آنها حاوی قهوه، یخ، شیر و یک شربتی با طعم شیرین هستند که در صورت مصرف مکرر می توانند منجر به پوسیدگی دندان شوند – به بیماران هشدار داده می شود که برخی از فراپاچینوها ممکن است تا 20 قاشق چایخوری شکر داشته باشند.

ابزارهای ظریف ارتودنسی ممکن است در اثر خوردن غذاهای سفت و چسبناک آسیب ببینند. توصیه های غذایی باید شامل پرهیز از نان رول های ترد، آجیل، تکه های گوشت خوک، شیرینی های آبنباتی یا سیب های ترد باشند. چسبیدن به تافی، آدامس و شکلات های جویدنی بویژه می تواند باعث ایجاد مشکلاتی برای بریس ها شود. خوراکی های سفت تر مانند سیب و سبزیجات خام اگر ابتدا به ورقه های نازک بریده شده و سپس با احتیاط مصرف شوند، ممکن است مصرف آنها توصیه شود. خوردن لقمه های کوچک غذا و جویدن دقیق دبا ندان های عقب توصیه می شود.

همانطور که قبلاً گفته شد، باید از خوردن خوراکی ها و نوشیدنی های شیرین، بویژه بین وعده های غذایی اجتناب شود – مصرف مکرر آن می تواند منجر به تخریب مینای دندان و ایجاد ضایعات پوسیدگی سفید شود. آب خنک یا شیر نیمه چرب مطلوب تر هستند.

توصیه های غذایی

مسائل درمانی

پیشگیری از پوسیدگی و دکلسیفیکاسیون دندان

بررسی سلامت دندانی کودکان در سال 2013 (مرکز اطلاعات مراقبت های سلامت و اجتماعی، 2015) نشان داد که 46 درصد از کودکان 15 ساله و 34 درصد از کودکان 12 ساله “تجربه آشکار پوسیدگی” در دندان های دائمی خود را داشته اند. در حالی که این ارقام از سال 2003 کمتر هستند (به ترتیب 56% و 43%)، هنوز هم تعداد زیادی از کودکان مبتلا هستند؛ اینها گروه های سنی هستند که احتمالاً تحت درمان ارتودنسی هستند.

دانشکده جراحی دندان (2014) تأکید کرده است که باید برای افزایش آگاهی در مورد تأثیر قند بر پوسیدگی دندان تلاش کرد و راه هایی برای کاهش مصرف قند بررسی شوند.

طبق قانون (2013)، در مورد پوسیدگی های پیشرفته دندان که به کشیدن دندان نیاز دارند، این کودکان بیشتر دچار مشکلات ارتودنتیک می شوند زیرا از دست دادن زود هنگام دندان های شیری می تواند روی تراز دندان های دائمی تأثیر بگذارد.

برای محافظت از دندان ها در برابر دمینرالیزیشن، ممکن است درمان های فلوراید در نظر گرفته شوند. یک بررسی سیستماتیک نشان داد که دهانشویه های روزانه حاوی فلوراید سدیم (230 قسمت در میلیون (ppm) فلوراید) ارجحیت دارند. دهانشویه فلورایده باید در زمان متفاوتی از مسواک زدن استفاده شود، یک دقیقه شسته شود و سپس تف شود. این محصول برای کودکان و بیمارانی که دهانشویه فاقد الکل را ترجیح می دهند، مانند زنان باردار و بیماران دارای اعتقادات مذهبی مناسب است.

برای پیشگیری و جلوگیری از پوسیدگی دندان در بیماران بالای 10 سال می توان خمیر دندان حاوی فلوراید زیاد را توصیه کرد. برای نوجوانان (بالای 16 سال) و بیماران بزرگسالی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند، که در معرض خطر پوسیدگی های متعدد قرار دارند، می توان از خمیر دندان حاوی 5000 ppm فلوراید استفاده کرد.

برای محافظت از دندان ها در برابر دکلسیفیکاسیون و پوسیدگی، ممکن است توصیه شود که از فیشور سیلانت یا اعمال موضعی فلوراید در طول درمان ارتودنسی استفاده شود. برای جلوگیری از دکلسیفیکاسیون اطراف ابزارهای ارتودنسی می توان از وارنیش فلوراید در جراحی استفاده کرد.

التهاب لثه

حذف بیوفیلم پلاک برای بیماران ارتودنسی یک چالش ویژه است. انباشته شدن بیوفیلم پلاک در اطراف براکت های دندانی و لثه های حاشیه ای ممکن است منجر به دکلسیفیکاسیون مینا شود که به صورت ضایعات لکه سفید رنگ و بیماری لثه مشاهده می شود. هیپرپلازی لثه ممکن است ناشی از انباشته شدن بیوفیلم پلاک باشد. در حالی که التهاب لبه لثه برگشت پذیر است، در صورت از دست رفتن ارتفاع چسبندگی پریودنتال و استخوان نگهدارنده، سلامت دندان در آینده ممکن است به خطر بیفتد، زیرا این تغییرات اخیر دائمی هستند.

اگر در زیر یک ابزار متحرک یا اطراف یک بریس ثابت التهاب لثه وجود داشته باشد، دهانشویه فاقد الکل کلرهگزیدین گلوکونات توصیه می شود، گرچه خطر ایجاد لکه با محصول کلرهگزیدین وجود دارد. از سوی دیگر، برای افراد بزرگسال و کودکان بالای 12 سال دهانشویه های جوشان (10 میلی لیتر به مدت حدود 1 دقیقه، تا چهار مرتبه در روز بعد از غذا و قبل از خواب) یا یک دهانشویه پراکسید هیدروژن (6% BP 10 vols رقیق شده 15 میلی لیتر با نصف یک لیوان آب گرم، شستشوی دهان 2 تا 3 مرتبه در روز) (فرمولاسیون ملی بریتانیا 2015) را در نظر بگیرید. آزاد شدن اکسیژن به حذف مواد زائد کمک می کند و می تواند هر گونه ناراحتی ناشی از ترومای ناشی از ابزار ارتودنسی را تسکین دهد. به بیماران هشدار دهید که استفاده طولانی مدت از دهانشویه های پراکسیل و پراکسید هیدروژن ممکن است منجر به هیپرتروفی برگشت پذیر پاپیلا روی زبان (زبان مودار سیاه) شود.

باید به بیماران اطلاع داده شود که خونریزی نشانه بیماری لثه است. وسوسه کاهش مسواک زدن به دلیل خونریزی وجود دارد، اما باید تأکید کرد که در واقع به این معنا است که این ناحیه را باید بیشتر مسواک بزنند تا علت تحریک را از بین ببرند و به بهبود لثه ها و قطع خونریزی کمک کنند.

برای به حداقل رساندن تحریک ناشی از ابزارهای ارتودنسی روی لب ها، گونه ها یا زبان، موم ارتودنسی مفید است. توصیه می شود ابتدا دندان و براکت یا سیم تیز را با دستمال خشک کنید و با یک انگشت تمیز، یک توپ کوچک موم را روی ناحیه مشکل بمالید.

برای تشویق به عادت کردن به ابزار، قبل از درمان ممکن است مفید باشد که به بیماران عکس هایی از التهاب شدید لثه، دکلسیفیکاسیون و دندان های پوسیده نشان داده شوند تا نشان داده شود اگر مراقبت های خانگی در طول فرایندهای ارتودنسی ضعیف باشند، چه اتفاقی رخ خواهد داد.

مسائل درمانی

انواع ابزارهای ارتودنسی

ابزارهای ثابت ارتودنسی

هنگام انجام درمان با ابزارهای ثابت، ممکن است بندها به دور دندان ها چسبانده شوند یا کامپوزیت های حفظ شده با اِچ، برای چسباندن براکت ها مورد استفاده قرار گیرند.

همانطور که قبلاً اشاره شد، بندها، براکت ها، پیچ ها و فنرهای سیمی ظریف به عنوان تله مواد غذایی عمل می کنند، بنابراین بعد از غذا باید کاملاً تمیز شوند تا از پیشرفت پوسیدگی سریع و ایجاد لثه های متورم و حساس جلوگیری شود.

پس از برداشتن ابزار، قرمزی و تورم برطرف می شود، اما اگر در طول درمان ارتودنسی باقی بمانند تا پلاک انباشته شود، ممکن است باعث آسیب طولانی مدت به این لثه های بسیار متورم شود. باید به بیماران تأکید شود که مسواک زدن با وجود ابزارهای ثابت وقت گیرتر خواهد بود.

برخی از بیماران روش محتاطانه تری از درمان ارتودنسی را به “ریل های راه آهن” فلزی معمولی ترجیح می دهند، که روی سطوح لبی و باکال دندان ها چسبانده می شوند. لبخند شش ماهه یک درمان ارتودنسی کوتاه مدت برای افراد بزرگسال با براکت های شفاف و سیم های همرنگ دندان است. درمان ارتودنسی با استفاده از براکت های ثابت لینگوال در حال کسب محبوبیت است، بویژه در بیماران بزرگسال، گرچه برای کودکان و نوجوانان مناسب است. توصیه می شود به بیماران هشدار داده شود که تا زمانی که زبان به آن عادت کند، می توانند برای زبان کمی دردناک باشند.

ابزارهای لنگرگاه موقت

ابزارهای لنگر موقت (TDA ها) پیچ ها و یا ایمپلنت های تیتانیومی کوچک هستند. همچنین ممکن است برای تسهیل حرکت دندان ها از طریق لنگر اسکلتی استفاده شود. پیچ ها مستقیماً درون استخوان فک قرار می گیرند و دندان ها از طریق کش ها یا فنرها به سمت TAD کشیده می شوند. TDA ها پس از استفاده به عنوان تکیه گاه برداشته می شود. کنترل روزانه پلاک برای سالم نگه داشتن بافت نرم اطراف لازم است، در غیر این صورت ممکن است پریموکوزیت ایجاد شود. یک مسواک دستی و خمیر دندان با سری کوچک برای پاکسازی اطراف مینی اسکرو (به جای مسواک برقی) توصیه می شود و دو مرتبه در روز استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین به مدت 5 روز پس از قرار دادن آن توصیه می شود.

اگر بیمار ارتودنسی ورزش های تماسی پر برخورد مانند هاکی یا راگبی را انجام می دهد، محافظ دندان ورزشی برای قرار گرفتن روی ابزار توصیه می شود. ممکن است تهیه چنین محافظی برای دندانپزشک مشکل ایجاد کند. یک جایگزین این است که یک محافظ دندان ارزان قیمت از یک فروشگاه ورزشی بخرید و پس از نرم شدن آن در آب داغ، آن را روی بریس قالب بزنید. همچنین برای اسکیت بوردها، دوچرخه سواران و اسکیت بازان، محافظ لثه ها توصیه می شوند.

ابزارهای متحرک ارتودنسی

ابزارهای متحرک باید طبق دستور ارتودنتیست استفاده شوند. اکثر آنها استفاده تمام وقت شبانه روزی، هنگام غذا خوردن و هنگام انجام ورزش های تماسی پر برخورد یا شنا را توصیه می کنند. به بیماران تأکید کنید که درمان تنها زمانی پیشرفت می کند که ابزار استفاده شود، زیرا درمان ارتودنسی به عادت کردن با آنها بستگی دارد.

در مورد نحوه مراقبت از بریس های متحرک و همچنین خود دندان ها به بیمار توصیه کنید بعد از هر وعده غذایی یا میان وعده، ابزار باید برداشته شود و در آب سرد و صابون شستشو داده شود. عدم پاکسازی کافی بریس می تواند منجر به پوسیدگی دندان های مجاور و استوماتیت دندان مصنوعی شود که در آن عفونت کاندیدا ممکن است باعث التهاب سخت کام زیر ابزار شود.

هنگام مسواک زدن سطوح داخلی و خارجی، دستگاه متحرک باید کف دست قرار گیرد. اگر با دست محکم گرفته شود می تواند منجر به تاب برداشتن فنرها شود که منجر به بروز ناراحتی یا حرکات ناخواسته دندان ها شود. بنابراین، باید مراقب تمیز کردن بریس های متحرک به دلیل ماهیت ظریف آنها بود.

هنگام پاکسازی ابزار باید از استفاده از آب داغ یا آب جوش خودداری کنید زیرا ممکن است شکل و تناسب پلاستیک را مخدوش کند. اگر مسواک زدن ابزار متحرک بعد از غذا برای بیمار دشوار است، توصیه کنید آن را به طور کامل با آب شستشو دهد تا بقایای غذا از جای خود خارج شوند.

برای جلوگیری از شکستن آکریلیک، در صورت عدم استفاده از بریس، باید در شرایط مرطوب نگهداری شود؛ به بیماران توصیه کنید که ابزارها را در دهانشویه یا مایعات دیگر حاوی الکل خیس نکنند زیرا ممکن است پلاستیک را خشک کنند. ابزارها نباید بیشتر از 15 دقیقه خیسانده شوند، در غیر این صورت ممکن است تغییر رنگ دهند. مهم است که هنگام مسواک زدن دندان ها و لثه ها فشار وارد کنید تا بافت های سخت و نرم را سالم نگه دارید – می توان از مسواک های دستی یا برقی استفاده کرد.

انواع ابزارهای ارتودنسی

محققان در یک بررسی به روز شده به این نتیجه رسیدند که “مسواک های برقی بیشتر از مسواک های دستی در کوتاه مدت و بلند مدت پلاک و التهاب لثه را کاهش می دهند” و گزارش کردند که مسواک های نوسانی چرخشی کاهش قابل توجهی را نشان می دهند.

یک ابزار ارتودنسی متحرک محافظه کارانه که در سال های اخیر توسعه یافته، اینویزیلاین است. آنها یک سری الاینرهای متحرک سفارشی شفاف هستند که هر 2 هفته یک مرتبه تعویض می شوند و دندان ها را کم کم صاف می کنند و برخلاف بریس های ثابت هیچ سیم یا براکتی وجود ندارد و بنابراین تقریباً نامرئی به نظر می رسند. یک مزیت این است که آنها قابل جابجایی و متحرک هستند و بنابراین با آنها تمیز کردن دندان ها راحت تر است. برخی از نوجوانان می توانند مانند افراد بزرگسال با آنها درمان شوند، اما نوجوانان جوان تر یا آنهایی که دندان های دائمی آنها نروییده اند را می توان با Invisalign Teen درمان کرد که دارای مشخصه های ویژه ای هستند که برای جبران رویش دندان نیش، پرمولر دوم و مولر دوم طراحی شده اند.

تولید کننده اینویزیلاین به بیماران توصیه می کند که هنگام خوردن یا آشامیدن الاینرها را از دهان خارج کنند. قبل از قرار دادن مجدد الاینرها باید بهداشت دهان و دندان را رعایت کرد. خود الاینرها با مسواک زدن و شستشو در آب ولرم با استفاده از قرص های تمیز کننده مخصوص تمیز می شوند. بیماران باید هر دو ماه یک مرتبه توسط متخصص ارتودنسی معاینه شوند.

نگهدارنده های ثابت و متحرک

ارتودنتیست ممکن است پس از درمان ارتودنسی ثابت، یک نگهدارنده غیر فعال را به منظور صاف نگه داشتن دندان ها و جلوگیری از برگشتن آنها به موقعیت اصلی خود معرفی کند، یا اگر یک ابزار متحرک استفاده شده باشد، ممکن است غیر فعال شود. چنین نگهدارنده هایی حدود 3 ماه به طور تمام وقت و سپس برای 3 ماه دیگر فقط شب ها استفاده می شوند.

ممکن است از یک نگهدارنده ثابت به شکل پیچش فلکس و سیم بسیار ظریف متصل به سطوح لینگوال دندان بین دو دندان نیش (قابل استفاده در هر دو قوس دندانی) استفاده شود و به مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دقیق نیاز دارد. در مورد پرهیز از غذاهای چسبناک و سفت توصیه شود زیرا ممکن است باعث جدا شدن ابزار شوند.

یک ابزار متحرک غیر فعال شده به همان روشی که در بالا برای وسایل متحرک نشان داده شد تمیز می شود. توصیه می شود از مصرف غذاهای شیرین مانند کیک و بیسکویت بین وعده های غذایی خودداری کنید و نوشیدنی های گازدار و آبمیوه ها را محدود کنید.

پس از برداشتن ریتینرها، دندان ها باید هر 6 ماه یک مرتبه به مدت یک سال بررسی شوند و در این مدت باید بهداشت دهان و دندان تحت نظر باشد. در صورت شناسایی دکلسیفیکاسیون، توصیه می شود با استفاده از وارنیش فلوراید موضعی، بیماران به معدنی سازی مجدد تشویق شوند.

ملاحظات اضافی برای بیماران ارتودنسی بزرگسالان

به طور کلی، شرایط پزشکی که ممکن است بر درمان ارتودنسی تأثیر بگذارند نسبتاً اندک هستند، گرچه احتمالاً شیوع آنها با افزایش سن بیمار افزایش می یابد. در این میان می توان به بارداری، دیابت، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان یا بیماری استیل Still’s disease، مشکلات کلیوی و پوکی استخوان اشاره کرد. استفاده از برخی داروها بر درمان ارتودنسی تأثیر دارد، به عنوان مثال، سابقه درمان با بیس فسفونات ها و عوارض جانبی مرتبط با آنها، بویژه با دوز بالا و دوره طولانی مصرف.

اگر بیمار بالغ قبلاً تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته باشد، ممکن است تحلیل ریشه وجود داشته باشد که باید به دقت تحت نظر باشد. تکرار درمان ممکن است سرعت تحلیل ریشه را دو برابر کند.

7/42 درصد از بیماران بالای 18 سال درمان ارتودنسی را قطع می کنند، در مقایسه با 2/20 درصد از بیماران که بین 10 تا 14 سال سن دارند. دستیاران دندانپزشکان می توانند نقش حمایتی در تشویق بیماران بزرگسال برای تکمیل رژیم درمانی خود ایفا کنند.

هم وضعیت پریودنتال و هم وضعیت ترمیمی دهان در افراد بزرگسال باید قبل از درمان ارتودنسی به طور کامل ارزیابی و ثبت شود. بیماری پریودنتال باید قبل از درمان کنترل و تثبیت شود.

بیماران ارتودنسی بزرگسالان تمایل به ترجیح ابزارهای قابل قبول تر از نظر زیبایی شناختی دارند و این امر با توسعه براکت های پلاستیکی یا سرامیکی شفاف یا همرنگ دندان، سیم ها و لیگاچورهای زیبایی یا همرنگ دندان ها، سیستم های الاینرهای پلاستیکی شفاف و ابزارهای لینگوال امکان پذیر شده اند.

برخی از افراد بزرگسال ممکن است از آپنه خواب و خروپف رنج ببرند. درمان ارتودنسی می تواند به مدیریت این مشکلات کمک کند. یک متخصص ارتودنسی می تواند یک اسپلینت دندانی برای تغییر موقعیت فک در شب تهیه کند که می تواند برای افراد مبتلا تسکین ایجاد کند.

ملاحظات اضافی برای بیماران ارتودنسی بزرگسالان

تأثیر مخربی که استعمال دخانیات می تواند روی سلامت پریودنتال داشته باشد به خوبی مستند شده است و باید به بیماران بزرگسال ارتودنسی در این مورد توصیه شود و توضیح داده شود که چرا باید سیگار را ترک کنند. در سال های اخیر، یک جایگزین مطمئن تر برای کشیدن سیگارهای سنتی، سیگارهای الکترونیکی هستند که معمولاً تحت عنوان ویپینگ vaping شناخته می شوند. در حالی که کاهش نیکوتین قابل ستایش است و ممکن است سلامت لثه را بهبود بخشد، تأثیر بالقوه برخی از مایعات الکترونیکی شیرین در سیگارهای الکترونیکی باید در نظر گرفته شود. گرچه میزان قند در نظر گرفته نشده است، اما مصرف زیاد ویپینگ می تواند بر سطح قند خون تأثیر بگذارد، که احتمالاً می تواند خطری برای بیماران دیابتی باشد، گرچه هنوز هیچ مطالعه بالینی قوی برای حمایت از این موضوع وجود ندارد.

یک عارضه جانبی گزارش شده از ویپینگ همچنین خشکی دهان است و باید به بیماران ارتودنسی توصیه شود تا علائم را کاهش دهند (مثلاً جرعه جرعه جرعه نوشیدن مکرر آب و استفاده از محصولات خشکی دهان).

طبق تحقیقات سرطان انگلستان (2015)، سیگارهای الکترونیکی به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته اند و خطرات بالقوه دراز مدت آنها مشخص نیست. آنها بیان می کنند که سیگارهای الکترونیکی نباید در سنین زیر 18 سال یا افراد غیر سیگاری استفاده شوند. یک مطالعه اخیر در میان جوانان در ولز به این نتیجه رسید که بسیاری از سیگارهای الکترونیکی را امتحان کرده اند و افرادی که از این دستگاه ها استفاده می کنند به طور منظم سیگار تنباکو می کشند. محققان ابراز نگرانی می کنند که سیگارهای الکترونیکی حاوی مایعات شیرین مانند انگور فرنگی سیاه و طعم دهنده کارامل تافی، ممکن است کودکانی که سیگار نمی کشند، را فریب دهند.

نتیجه گیری

اگر قرار است درمان ارتودنسی موفقیت آمیز باشد، همکاری بین بیماران، والدین (اگر بیمار کودک است) و کل تیم دندانپزشکی و ارتودنسی لازم است. رعایت، حضور منظم در قرار ملاقات ها، و مراقبت دقیق در منزل برای یک نتیجه خوب ضروری است. در مورد بیماران بزرگسال ارتودنسی باید فاکتورهای دیگری نیز در نظر گرفته شوند.