در این نوشته می خوانید:
با فناوری های جدید در دندانپزشکی مدرن، بیماران می توانند از فرایندها و تکنیک هایی بهره مند شوند که راحت تر، کمتر تهاجمی، ایمن تر و مؤثرتر، و با زمان بهبودی و ریکاوری سریع تر هستند. فناوری لیزر LASER (تقویت نور و تشعشعات تحریک شده پرتو درمانی) یکی از اکتشافات جدید در پزشکی و دندانپزشکی است که به ارتودنسی راه پیدا کرده است. فناوری لیزر دندانپزشکی منجر به کاهش زمان درمان، درد کمتر و راحتی بیشتر در طول درمان، رضایت بیشتر بیمار و نتایج برتر شده است.
همانطور که از نام آن پیداست، لیزرهای نرم برای انجام درمان های دهانی که بافت های نرم دهان را درگیر می کنند استفاده می شود. افرادی که از بیماری عمده لثه رنج می برند یا بافت لثه آنها بیش از حد رشد کرده است، با لیزرهای نرم درمان می شوند. با استفاده از این لیزرهای دایود، نتایج بدست آمده را می توان بلافاصله مشاهده کرد.
به طور مشابه، لیزرهای بافت سخت برای برش دقیق دندان ها استفاده می شوند. این به دندانپزشک اجازه می دهد تا پوسیدگی دندان را بدون تأثیر روی مینا و عاج تخلیه کند. این نوع لیزر برای آماده کردن دندان قبل از پر کردن یا درمان ریشه نیز استفاده می شود.
سفید کردن دندان یکی از درخواست های اصلی بیماران دندانپزشکی است که به دندانپزشک مراجعه می کنند. این فرایند معمولاً با محصولی انجام می شود که در مینای دندان تغییر ایجاد می کند. گرچه این روزها بسیاری از بیماران به جای سفید کردن دندان ها از لیزر استفاده می کنند. در این روش، سفید کننده روی هر دندان اعمال می شود و گرمای تولید شده توسط لیزر، کارایی آن را ارتقاء می بخشد و کل فرآیند را سرعت می بخشد. از آنجا که سفید کننده های مورد استفاده در این درمان بسیار غلیظ هستند، اقدامات احتیاطی ویژه ای برای کاهش حساسیت دندان ها انجام می شود تا از بافت نرم محافظت شود تا از آسیب لب ها، لثه ها و سایر بافت های دهان اجتناب شود. این فرآیند هرگز نباید بدون راهنمایی یک متخصص انجام شود و فقط قبل یا بعد از درمان ارتودنسی توصیه می شود.
برداشت غده با حرارت، فرآیندی که از طریق آن لیزرها بافت را جدا می کنند، کاربردهای متعددی در ارتودنسی دارند، از جمله:
هنگامی که انرژی لیزر روی سطح مینای دندان را هدف قرار می گیرد، باعث ذوب و فرسایش موضعی و در نتیجه حذف مینای دندان (اچ شدن) می شود. بسته به نوع لیزری که استفاده می شود، و میزان انرژی اعمال شده، پرتو لیزر می تواند مینای دندان را از بین ببرد و باعث ایجاد زبری در سطح تا عمق 10 تا 20 میکرومتر شود، تا چسباندن ابزارهای ارتودنتیک را تسهیل کند.
چسب های لایت کیور دارای زمان قرارگیری طولانی تری هستند که امکان قرارگیری دقیق تر براکت ها را فراهم می کند. یکی از بزرگ ترین چالش های استفاده از چسب ها برای تنظیم براکت ها، 20 تا 40 ثانیه مورد نیاز برای تنظیم هر براکت با یک نور کیورینگ است. در حالی که استحکام چسبندگی برشی چسب هایی که با نور کیور می شوند، مشابه چسب های فعال شیمیایی است، بین 5 دقیقه تا 24 ساعت پس از قرار دادن به طور قابل توجهی افزایش می یابد. از لیزرهای آرگون می توان برای پلیمریزاسیون رزین های کامپوزیتی و چسبندگی براکت های ارتودنسی برای اتصال سریع تر و قوی تر استفاده کرد.
لیزرها با موفقیت هم در اسید اچ کردن و هم در جدا کردن براکت ها استفاده می شوند، که منجر به کاهش بقایای چسب و تولید گرما برای افزایش نسبتاً اندک دمای پالپ می شود. این امر خطر عوارض جانبی ناشی از افزایش دمای پالپ، هنگام جدا کردن براکت ها از سطح مینای دندان پس از درمان ارتودنسی را از بین می برد. به طور کلی، استفاده از لیزرها برای جداسازی براکت به موارد زیر کمک می کند:
در نهایت، لیزر درمان انجام ارتودنسی با درد کمتر و ایمنی بیشتر (کاهش خطر آسیب و شکست مینای دندان) را برای بیمار فراهم می کند.
ارتودنسی خدماتی بیشتر از ایجاد دندان های صاف تر را ارائه می دهد. شما همچنین می توانید به دندان های سفید و زیبایی که به خوبی در یک راستا قرار گرفته اند، زیبایی ایده آل لثه ها، عملکرد و اکلوژن بی نقص، فرم متناسب صورت و لبخندی زیبا دست یابید. علاوه بر این، بیماران در مدت زمان معقولی پس از شروع درمان می توانند به این مزایا درست یابند.
ارتودنتیست ها از لیزرهای بافت نرم برای کمک به مدیریت درمان و بهبود نتایج زیبایی استفاده می کنند. در اینجا برخی از کاربردهای متداول لیزر بافت نرم آورده شده اند:
لیزر به منبع متمرکز انرژی نور یا پرتو الکترومغناطیسی اشاره دارد، که تحت عنوان پرتو لیزر شناخته می شود. انرژی نور لیزر با سه ویژگی تعریف می شود:
پرتو لیزر به منبع متمرکزی از انرژی نوری اشاره دارد که تنها شامل یک طول موج است که در یک جهت مشخص حرکت می کند، و تمام طول موج های نور لیزر در فاز حرکت می کنند. این ویژگی ها آن را از یک نور معمولی که پراکنده و غیر منسجم است، متمایز می سازد. در عوض، انرژی نور لیزر را می توان برای هدف گیری دقیق و با شدت بالا متمرکز کرد.
مخفف “لیزر”، فیزیک چگونگی تشکیل پرتو لیزر را توصیف می کند. در یک دستگاه لیزر، هر زمان که محیط لیزر تحریک شود، انرژی نور را آزاد می کند. این تحریک باعث می شود که الکترون ها از حالت پر انرژی به حالت انرژی پایین تر افت کنند و انرژی نور را از طریق فرآیندی به نام انتشار تحریک شده تابش آزاد کنند. انرژی آزاد شده قبل از خروج از طریق یک لوله هماهنگ، تقویت می شود تا منبع متمرکزی از انرژی نور- پرتو لیزر- را ارائه دهد.
انرژی نور مصنوعی و تقویت شده آزاد شده به عنوان پرتو لیزر، می تواند برای جداسازی بافت توسط فرآیندی شناخته شده تحت عنوان فرسایش حرارتی استفاده شود. بر خلاف چاقوی جراحی که برش ایجاد می کند، فرسایش حرارتی فرآیند جذب، ذوب و تبخیر آنی است که منجر به تجزیه بافت می شود. همانطور که سلول های هدف انرژی نور را جذب می کنند، دمای بافت به سرعت افزایش می یابد و باعث می شود آن سلول ها فوراً تحت گرم شدن، جوش خوردن، انعقاد، دناتوره شدن پروتئین، خشک شدن و تبخیر شدن از طریق یک میکرو- انفجار به نام اسپلاسیون شوند.
میزان فرسایش حرارتی به مقدار نور جذب شده بستگی دارد که به نوبه خود تحت تأثیر موارد زیر است:
لیزر در مقایسه با استفاده از چاقوی جراحی یا مته در دندانپزشکی سنتی، امکان درمان ملایم و تقریباً بدون درد را فراهم می سازد. این باعث می شود لیزر دندانپزشکی برای بیمارانی که از اضطراب دندانپزشکی رنج می برند ایده آل باشد. علاوه بر این، لیزر بافت های اطراف را کبود نمی کند. این کار تورم و خونریزی را برای بهبودی و ریکاوری سریع تر به حداقل می رساند تا بتوانید فعالیت های عادی روزمره خود را سریع تر از سر بگیرید. لیزر در ارتودنسی برای بیماران در هر سنی بی خطر است.