- اردبيل-مقابل استانداري-ابتداي عارف-ساختمان پزشکان هستي-ط٢
- ٠٤٥٣٣٢٤٣٣٩٠
براکت های ارتودنسی سنتی یا اینویزیلاین کدام یک برای نوجوانان مناسب تر است؟
آموزش نگهداری از ریتینر های متحرک
فوریه 23, 2022
آیا می توان با براکت ها یا اینویزیلاین شنا کرد؟
مارس 9, 2022
در این نوشته می خوانید:
نوجوانی زمانی است که زیبایی از اهمیت ویژه ای برخوردار می شود. بنابراین بحث مرتب کردن و صاف کردن دندان های نوجوانان بسیار حائز اهمیت است. خوشبختانه امروزه روش های درمانی زیادی برای مرتب کردن دندان ها وجود دارد که شامل استفاده از براکت های رایج ارتودنسی یا الاینرهای اینویزیلاین می شود. هر یک از این روش ها مزیت ها و معایبی دارند اما کدام یک برای نوجوانان مناسب تر خواهد بود؟ در ادامه این مطلب با ما همراه باشید تا دریابید کدام یک از این متد ها برای نوجوان شما مناسب تر است. البته لازم به ذکر است بسته به نوع مشکل و شدت آن ممکن است ارتودنتیست تشخیص متفاوتی داشته باشد.
ارتودنسی سنتی یا اینویزیلاین برای نوجوانان
براکت های رایج ارتودنسی
براکت های رایج ارتودنسی که به آن ها براکت های سنتی نیز گفته می شود، نوع خاصی از براکت ها هستند که با استفاده از یک چسب مخصوص ارتودنسی به دندان ها می چسبند و سپس با استفاده از سیم های مخصوص به سایر براکت ها متصل می شوند. براکت های ارتودنسی سنتی روش درمانی استاندارد از گذشته تاکنون بوده اند که برای رفع مشکلات مال اکلوژن به شدت مناسب هستند. نوجوانان بنا به اقتضای سنشان ترجیح می دهند از براکت هایی با جنس استیل ضد زنگ و بندهای رنگی استفاده کنند یا ترجیح می دهند از براکت های سرامیکی تقریبا نامرئی برای درمان ارتودنسی خود استفاده نمایند، البته براکت های نامرئی یا اینویزیلاین بیشتر مورد توجه بزرگسالان است و نوجوانان ترجیح می دهند از براکت های رنگی استفاده نمایند.
این براکت های سنتی مزیت ها و معایبی دارند، از جمله مزیت این براکت ها می توان به توانایی آن ها برای مرتب کردن دندان هایی با انحراف و بی نظمی زیاد اشاره کرد. همچنین از گزینه های مقرون به صرفه و بسیار دقیق برای درمان ناهنجاری های مال اکلوژن به شمار می روند که اجزای آن ها در رنگ های دلخواه بیماران قابل سفارش است. اما متاسفانه این براکت ها ممکن است بشکنند و یا در طول درمان شل شوند و به همین دلیل بیمار در طول درمان با براکت های ارتودنسی همواره محدودیت هایی در زمینه مصرف مواد غذایی دارد. علاوه بر این شستشوی دهان، مسواک زدن دندان ها، نخ دندان کشیدن و به طور کلی رعایت نکات بهداشتی با استفاده از این براکت ها کمی دشوار است. این براکت ها ثابت هستند و تا زمان اتمام طول درمان ارتودنسی باید به دندان های بیمار متصل باشند و همین امر ممکن است موجب بروز درد یا مشکلاتی در دهان این بیماران نیز بشود.
الاینرهای اینویزیلاین
الاینر های اینویزیلاین یا نامرئی اولین بار در سال ۱۹۹۷ مورد استفاده قرار گرفتند. این تجهیزات در دسته الاینرهای شفاف قرار می گیرند و بیشتر مناسب بزرگسالان و یا نوجوانانی هستند که تمایل دارند طرح لبخند خود را اصلاح کنند، بدون آنکه جلب توجه نمایند و زیبایی ظاهری آن ها تحت تاثیر قرار بگیرد. با وجود پیشرفت های اخیر در حوزه درمان ارتودنسی روش درمانی با استفاده از الاینر اینویزیلاین به گزینه مناسبی برای اصلاح طرح لبخند بیماران تبدیل شده است، زیرا در این روش، ابزارهای ارتودنسی تقریبا نامرئی و شفاف هستند و در نتیجه قابل مشاهده نیستند و ظاهر بیمار را تغییر نمی دهند.
علاوه بر این محدودیت های غذایی که براکت های ارتودنسی سنتی دارند را نیز شامل نمی شود. لازم به ذکر است طول مدت درمان ارتودنسی و نتیجه نهایی آن با استفاده از الاینر اینویزیلاین وابسته به میزان همکاری بیمار و پیروی از توصیه های متخصص ارتودنسی و همچنین چگونگی استفاده از این ابزار خواهد بود. الاینرهای اینویزیلاین نسبت به سایر انواع براکت های ارتودنسی مزیت ها و معایبی دارند، از جمله مزیت های این روش این است که متحرک هستند و در نتیجه رعایت بهداشت دهان و دندان با استفاده از آنها ساده تر خواهد بود.
همچنین این الاینرها سفارشی ساز هستند و متناسب با سایز دندان های بیمار طراحی و ساخته می شوند. با توجه به متحرک بودن آنها، بیمار نیاز به رعایت رژیم غذایی خاصی ندارد و تعداد جلسات مورد نیاز برای معاینه و مراجعه به متخصص ارتودنسی با استفاده از الاینر اینویزیلاین نیز نسبت به سایر انواع براکت ها کمتر خواهد بود، اما در مقابل از این روش نمی توان برای درمان نامرتبی شدید دندان ها استفاده کرد و همچنین هزینه آن ها نسبت به سایر انواع براکت ها بیشتر است و باید حداقل ۲۲ ساعت در روز مورد استفاده قرار بگیرند. همین مسئله موجب می شود مدت زمان درمان با استفاده از این الاینر ها نسبت به سایر انواع آن ها طولانی تر شود.
ارتودنسی سنتی یا اینویزیلاین برای نوجوانان
براکت های ارتودنسی سنتی برای نوجوانان بهتر است یا الاینر اینویزیلاین؟
در نهایت لازم است توجه داشته باشید، همانطور که در ابتدای این مطلب نیز به آن اشاره شد، در انتخاب روش درمان، همه چیز بستگی به نظر متخصص ارتودنسی دارد. در اولین جلسه متخصص ارتودنسی دندان های بیمار نوجوان را به طور دقیق بررسی می کند و سپس تمامی گزینه های موجود که برای درمان این بیماری مناسب است را به وی توضیح خواهد داد و این روش ها را یک به یک با یکدیگر مقایسه می کند. در نهایت بیمار و والدین او می توانند بهترین روش برای درمان را انتخاب کنند.
به طور کلی در صورتی که مشکل مال اکلوژن بیمار شدید نباشد، متخصص ارتودنسی توصیه خواهد کرد که از الاینر اینویزیلاین و ارتودنسی نامرئی برای مرتب کردن دندان های نوجوانان استفاده شود، اما این تجهیزات باید حداقل ۲۲ ساعت در طول شبانه روز در دهان بیمار قرار داشته باشند. بنابراین در صورتی که برای بیمار نوجوان رعایت این مسئله سخت باشد، ممکن است طول مدت درمان وی افزایش پیدا کند و یا درمان نتیجه بخش نباشد. به همین علت بسته به شرایط و میزان تحمل بیمار ممکن است براکت های ارتودنسی سنتی بهتر از نوع اینویزیلاین آن ها تشخیص داده شوند. همچنین در صورتی که بیمار نوجوان دارای مال اکلوژن شدید باشد، براکت های ارتودنسی سنتی بهترین روش برای درمان آن مشکل محسوب می شود، زیرا می تواند در مدت زمانی کوتاه نسبت به استفاده از الاینر اینویزیلاین نتیجه بهتری را به دنبال داشته باشد.
