مدیریت دندانپزشکی و ارتودنسی بیماران آسمی

بسیاری از اختلالات تنفسی می توانند مراقبت های معمول دندانپزشکی را به خطر بیندازند، و بیماران مبتلا به آن به درمان ویژه نیاز دارند. اغلب بیمارانی که مشکلات تنفسی دارند به کلینیک دندانپزشکی مراجعه می کنند، در حالی که قبلاً توسط متخصصان دیگر تشخیص داده شده اند. بنابراین، متخصص دندانپزشکی باید در زمینه چنین تشخیصی، مراقبت های دندانپزشکی صحیحی را ارائه دهد. درمان های دریافت شده توسط بیماران مبتلا به بیماری های تنفسی نیز می توانند بر سلامت دهان و دندان آنها تأثیر بگذارند. به این معنا که نشان داده شده است که داروهای استنشاقی مورد استفاده برای آسم می توانند باعث اختلالات دهانی مانند خشکی دهان، کاندیدیازیس دهان و حلق و افزایش پوسیدگی (به دلیل عملکرد آگونیست های بتا) و همچنین التهاب لثه شوند. رویکرد اساسی در چنین مواردی، پیشگیری کافی است.

این مقاله توجه را به مشکلاتی که هنگام ارائه درمان دندانپزشکی و ارتودنسی با آن مواجه می شویم، جلب می کند و توصیه هایی در مورد چگونگی جلوگیری از مشکلات احتمالی ارائه می دهد.

آسم و مشکلات آن

تقریباً 300 میلیون نفر در سراسر جهان به آسم مبتلا هستند و این بیماری در سال های اخیر در کودکان و بزرگسالان در سطح جهان شایع تر شده است. شدت آن از خفیف تا شدید متغیر است. در موارد متوسط، دوره ها شدید هستند اما بیماران بین حملات بدون علامت هستند. در آسم شدید، حملات شدید هستند و کودک هرگز بدون علامت نیست و رشد و عملکرد ریه می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.

متخصص ارتودنسی باید برای مواجهه با چالش های تشخیص و مدیریت بیمار مبتلا به آسم به خوبی آماده باشد. طرح درمان باید با توجه به تأثیر بیماری در حفره دهان اصلاح شود. ارتباط احتمالی بین تحلیل ریشه خارجی ناشی از ارتودنسی و بیماران مبتلا به آسم وجود داشته است. این افزایش شیوع تحلیل محدود به کند شدن خفیف ریشه بود و محققان نتیجه گرفتند که طول عمر یا عملکرد دندان های خلفی تحت تأثیر منفی قرار نمی گیرد. با این وجود، بیماران باید قبل از درمان از این خطر مطلع شوند.

آسم یک بیماری التهابی مزمن شایع مجاری هوایی است که مشخصه ویژه آن علائم متغیر و عود کننده، انسداد برگشت پذیر جریان هوا و برونکواسپاسم است. تصور می شود که آسم ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. تشخیص آن معمولاً بر اساس الگوی علائم، پاسخ به درمان در طول زمان، و اسپیرومتری انجام می شود. این بیماری از نظر بالینی بر اساس تعداد دفعات بروز علائم، حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) و حداکثر سرعت جریان بازدمی طبقه بندی می شود. آسم همچنین ممکن است به عنوان آتوپیک (بیرونی) یا غیر آتوپیک (درونی) طبقه بندی شود که در آن آتوپی به استعداد ابتلا به واکنش های حساسیت نوع 1 اشاره دارد.

علائم و نشانه های آسم

مشخصه ویژه آسم دوره های مکرر خس خس سینه، تنگی نفس، گرفتگی قفسه سینه و سرفه است. خلط ممکن است از ریه و در اثر سرفه تولید شود، اما اغلب به سختی بالا می آید. در طول بهبودی از حمله، خلط ممکن است به دلیل سطح بالای گلبول های سفید خون به نام ائوزینوفیل ها، چرک مانند به نظر برسد. علائم معمولاً در شب و اوایل صبح یا در پاسخ به ورزش یا هوای سرد بدتر می شوند. برخی از افراد مبتلا به آسم به ندرت، معمولاً در پاسخ به محرک ها، علائم را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم مشخص و مداومی داشته باشند.

شیوع آسم

آسم 3/7% از افراد بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهد:

زنان (6/8 %) > مردان (7 %)

سیاه پوستان (2/9 %) > سفید پوستان (9/7 %) > اسپانیایی تبارها (4/6 %)

70 % از مبتلایان به آسم نیز آلرژی دارند.

آسم و مشکلات آن

معیارهایی که تشخیص آسم را مطرح می کنند

در صورت وجود هر یک از این شاخص ها، تشخیص آسم را در نظر بگیرید و اسپیرومتری انجام دهید:

• علائم تنگی نفس، سرفه و یا خس خس سینه، بویژه شبانه، مشکل در تنفس یا گرفتگی قفسه سینه
• با دوره های حاد تورم بیش از حد قفسه سینه، کاهش صداهای تنفسی، خس خس سینه با صدای بلند و استفاده از عضلات فرعی
• علائم در صورت ورزش، عفونت های ویروسی، آلرژن های استنشاقی، محرک ها، تغییرات آب و هوا، ابراز احساسات شدید، استرس، چرخه های قاعدگی بدتر می شوند.

انسداد برگشت پذیر جریان هوا FEV1 > 12% از مقدار پایه یا افزایش در FEV1 > 10 % از مقدار پیش بینی شده پس از استنشاق برونکودیلاتور، در صورت توانایی انجام اسپیرومتری

تظاهرات دهانی مشکلات آسم

• افزایش خطر پوسیدگی، نقص مینای دندان
• افزایش خطر ژنژیویت (التهاب لثه) و بیماری پریودنتال؛ جرم بیشتر
• میزان بالاتر مال اکلوژن و افزایش این موارد: اورجت، اوربایت، کراس بایت خلفی؛ طاق کام بلند
• کاندیدیازیس دهانی، خشکی دهان (زروستومیا)، کاهش سرعت جریان بزاق و pH بزاق
• فاصله بین دو فک در زنان مبتلا به آسم در مقایسه با زنان غیر مبتلا 4/0 میلی متر پهن تر و ارتفاع میانی صورت 4/0 میلی متر کوتاه تر بود. هیچ تفاوت چهره ای در افراد مرد مشاهده نشد. عدم تشخیص هرگونه تفاوت چهره ای در مردان ممکن است با تغییرات قابل توجه صورت در نتیجه دستیابی به مراحل مختلف رشد صورت به دلیل تغییرات بلوغ توضیح داده شود که ممکن است هرگونه اثر بیماری زمینه ای را بپوشاند.

درمان دندانپزشکی و پیشگیری

• قبل از معاینه، خطر تشدید حاد یا آنافیلاکسی بیمار در طول درمان دندانپزشکی باید ارزیابی شود. باید سؤالات دقیقی در مورد تعداد دفعات بروز علائم آسم (بیش از ۲ بار در هفته نشان دهنده کنترل ضعیف) و شدت آن (بستری قبلی در بیمارستان یا مراجعه به اورژانس)، عوامل محرک و مدیریت یا داروها پرسیده شوند. (داروی بیشتر نشان دهنده کنترل ضعیف تر است).
• باید تأیید شود که بیمار آخرین دوز دارو را مصرف کرده است.
• تجویز برونکودیلاتور به عنوان پیش دارو قبل از درمان دندانپزشکی ممکن است مفید باشد.
• در هر قرار ملاقات باید از بیمار در مورد به روزرسانی داروها سؤال شود. تغییرات دارویی می توانند بر مراقبت مناسب از بیمار از نظر پزشکی و یا مدیریت قرار ملاقات تأثیر بگذارند.
• در صورت لزوم، قرار ملاقات بیمار علامت دار (سرفه، خس خس سینه و غیره) باید تغییر کند.
• اقدامات تحریک کننده (مانند جراحی، کشیدن دندان و غیره) ممکن است حمله را تحریک کنند.
• استفاده از مسکن اکسید نیتروژن برای بیماران مبتلا به آسم خفیف تا متوسط ​​مناسب است، اما در طول دوره های خس خس سینه منع مصرف دارد. برای بیماران مبتلا به آسم شدید احتیاط توصیه می شود – ممکن است مشاوره پزشکی لازم باشد.
• برخی گزارش ها نشان می دهند که مواد دندانپزشکی ممکن است آسم را تشدید کنند، از جمله خمیردندان ها، فیشور سیلانت ها، گرد و غبار مینای دندان، متیل متاکریلات، سینی های فلوراید و رول های پنبه
• در صورت تشدید حاد آسم، در طول درمان اکسیژن اضافی در دسترس باشد.
• باید تنفس کنترل شود و از انسداد راه هوایی خودداری شود. رابر دم احتمال استنشاق ذرات را کاهش می دهد.
• برای کاهش بروز پوسیدگی، بویژه برای بیمارانی که از آگونیست های بتا۲ استفاده می کنند، تجویز دهانشویه های فلورایده برای استفاده در منزل باید در نظر گرفته شوند.
• نیازهای ارتودنسی برای مال اکلوژن باید ارزیابی شوند.
• یاید توجه شود که فشار سینوس بر اعصاب فک بالا می تواند باعث درد ارجاعی دندان در بیماران مبتلا به آلرژی شود.
• در صورت نیاز برای بیماران مبتلا به خشکی دهان:
• آموزش در مورد بهداشت دهان و دندان مناسب (مسواک زدن، نخ دندان کشیدن) و تغذیه.
• مسواک زدن دندان ها با خمیر دندان حاوی فلوراید قبل از خواب را توصیه می شود. پس از مسواک زدن، ژل فلوراید خنثی 1/1 % در قالب ها یا با مسواک به مدت ۲ دقیقه بمالید. بیمار باید آموزش ببیند که ژل اضافی را تف کند و قبل از خواب دهان خود را با آب نشوید، چیزی نخورد یا ننوشد.
• برای تحریک تولید بزاق و مقاومت در برابر پوسیدگی، قرص های نعناعی زایلیتول، قرص های مکیدنی و یا آدامس توصیه می شوند.

آلرژی

آلرژی شدید به لاتکس: تمام منابع لاتکس، از جمله دستکش، رابردم، فنجان های پروفیلاکسی و الاستیک های ارتودنسی باید در نظر گرفته شوند. آلرژن های نهفته در هوا ممکن است باعث علائم آنافیلاکتیک شوند.

آلرژی

ملاحظات ارتودنسی برای بیماران مبتلا به آسم

مدیریت ارتودنسی شامل موارد زیر است:

• هنگامی که یک بیمار مبتلا به آسم به دندانپزشکی مراجعه می کند، پزشک باید با گرفتن شرح حال شفاهی از بیماری، تعیین تعداد دفعات و شدت دوره های حاد، بررسی کامل داروهای بیمار (زیرا آنها نشانه ای از شدت بیماری هستند) و تعیین عوامل محرک خاص بیمار، سطح خطر او را ارزیابی کند. جلوگیری از یک دوره ناگهانی انسداد راه هوایی هنگام درمان بیمار مبتلا به آسم ضروری است.
• به عنوان یک قاعده کلی، ارتودنسی انتخابی فقط باید روی بیماران مبتلا به آسمی انجام شود که بدون علامت هستند یا علائم آنها به خوبی کنترل شده اند.
• برای به حداقل رساندن خطر حمله، قرار ملاقات بیمار باید در اواخر صبح یا اواخر بعد از ظهر باشند.
• متخصص ارتودنسی باید از پتانسیل مواد و محصولات دندانپزشکی برای تشدید آسم آگاه باشد. این موارد شامل خمیر دندان، فیشور سیلانت، گرد مینای دندان (در طول تراش بین دندانی) و متیل متاکریلات هستند. بنابراین، ابزارهای ثابت و نگهدارنده های چسبانده شده بدون آکریلیک ترجیح داده می شوند.
• اضطراب یک محرک شناخته شده آسم است. برای اکثر بیماران، درخواست یک تأیید ساده مبنی بر مصرف آخرین دوز داروی برنامه ریزی شده می تواند از استرس جلوگیری کند. باید اکسیژن و گشادکننده برونش در طول درمان در دسترس باشند.
• قبل از اعزام بیماران به هرگونه کار تهاجمی نزد متخصص دیگر، باید از سابقه پزشکی آنها مطلع شد. بی حس‌کننده های موضعی دندانپزشکی با منقبض کننده های عروقی باید در بیماران مبتلا به آسم با احتیاط استفاده شوند، زیرا بسیاری از منقبض کننده های عروقی حاوی سدیم متابی سولفیت، یک ماده نگهدارنده بسیار حساسیت زا هستند.
• نشان داده شده است که قرارگیری نامناسب نوک ساکشن، تری های فلوراید یا رول های پنبه می تواند باعث واکنش بیش از حد راه هوایی در افراد حساس شود.
• باید از ایجاد رفلکس سرفه اجتناب شود.
• خوابیدن طولانی مدت به پشت، ذرات معلق در هوا حاوی باکتری از پلاک یا ضایعات پوسیدگی و آب نبولایزر شده با اولتراسونیک می توانند محرک های آسم را در محیط دندانپزشکی تحریک کنند.

در صورت حمله حاد، مراحل زیر باید انجام شوند:

• درمان باید متوقف شود و به بیمار اجازه داده شود در موقعیت راحتی قرار گیرد.
• راه هوایی باز نگه داشته شود و گشاد کننده برونش از طریق استنشاقی یا نبولایزر تجویز شود. اکسیژن از طریق ماسک صورت تجویز شود.
• به اورژانس اطلاع داده شود.
• تا زمانی که خس خس سینه بیمار متوقف شود و یا کمک پزشکی برسد، سطح اکسیژن در سطح مناسبی نگه داشته شود.
• به دلیل احتمال آلرژی، باید از مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مضر شامل کتورولاک، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم پس از باندینگ و باندینگ خودداری شود. مسکن انتخابی استامینوفن است.

ملاحظات ارتودنسی برای بیماران مبتلا به آسم

نتیجه گیری

درمان ارتودنسی یک روش انتخابی است و پزشکان باید تمام گزینه های درمانی را در نظر بگیرند تا نسبت ریسک به مزیت رضایت بخش را برای هر بیمار تضمین کنند. یک متخصص ارتودنسی باید روند بیماری و اهمیت بیماری های سیستمیک مختلف را تشخیص دهد. همکاری خوب بیمار، رضایت قبل از درمان، ارجاع مناسب در صورت نیاز و نظارت مداوم بر پیشرفت درمان برای به حداقل رساندن آسیب فیزیکی و به حداکثر رساندن نتیجه درمان ضروری هستند.