در این نوشته می خوانید:
حتما می دانید که درمان ارتودنسی در دندانپزشکی ابزار متنوعی دارد که هر کدام برای منظور خاصی مورد استفاده قرار می گیرند. براکت ها، سیم های ارتودنسی و براکت توربوها از جمله این ابزار به شمار می روند. یکی دیگر از ابزارهایی که ممکن است در خیلی از موارد برای نصب براکت ارتودنسی لازم باشد، مینی اسکرو ارتودنسی نامیده می شود که معمولا برای انجام ارتودنسی در سنین بزرگسالی مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله قصد داریم تا درباره مینی اسکرو و کاربرد آن در دندانپزشکی توضیحاتی را ارائه دهیم.
مینی اسکرو ارتودنسی یا همان مینی پیچ ارتودنسی یکی از ابزارهای ظریف در درمان ارتودنسی به شمار می رود که به دلیل ابعاد بسیار ریزی که دارد از لفظ مینی برای آن استفاده می شود. در سنین بزرگسالی که افراد از سنین رشد فاصله گرفته اند و صاف کردن دندان ها به تلاش و نیروی بیشتری نیاز دارد، ممکن است لازم باشد تا از این نوع ابزار نیز استفاده شود. مینی اسکرو به صورت یک پیچ خیلی ریز است که درون استخوان فک قرار داده می شود تا به حرکت دندان های بهم ریخته و بی نظم کمک نماید.
در اصل این نوع پیچ به عنوان یک لنگر عمل می کند که از طریق لثه به استخوان فک وارد می گردد. گاهی ممکن است مینی اسکرو ارتودنسی را تحت عنوان میکرو ایمپلنت نیز نام ببرند. مینی پیچ و TDA یا دستگاه لنگر موقتی ارتودنسی نیز از جمله نام های دیگر این ابزار به شمار می آیند.
برای اشخاصی که دندان های بلندی دارند و لازم است دندان ها کمی بالا بروند استفاده از این مینی پیچ ها می تواند مفید باشد. همچنین اگر دندان ها فاصله غیر استانداردی با خط لثه داشته باشند، مینی اسکرو می تواند به بهبود این وضعیت کمک شایانی نماید.
مینی اسکرو نوعی پیچ با ابعاد بسیار کوچک است که فاصله بین دندان های بهم ریخته را از بین می برد. همچنین، دندان های کج شده با استفاده از این مینی پیچ ها می توانند راحت تر جا به جا شده و در جای صحیح خود قرار بگیرند. شاید در اینجا سوال پیش آید که مگر حرکت دادن دندان ها به عهده براکت ها و سیم ارتودنسی نیست؛ پس نقش مینی اسکرو در کجا مشخص می شود؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که سیم های ارتودنسی و براکت ها می توانند نیروهایی ایجاد کنند که دندان ها در جایی نامناسب و اشتباه قرار بگیرند. مینی اسکرو با قرار گرفتن در محل صحیح خود از این موضوع جلوگیری به عمل می آورد. در اصل، مینی اسکرو که لنگر هم نامیده می شود کمک می کند تا فواصل بین دندان ها در حین مرتب و صاف شدن از بین برود.
نصب مینی اسکرو ارتودنسی در استخوان فک مراحل خاص خود را دارد که باید با دقت بالا و توسط متخصص ارتودنسی انجام شود. پیش از آن که عملیات نصب مینی پیچ شروع شود بهتر است محیط دهان با استفاده از دهان شویه های آنتی باکتریال ضدعفونی و استریل گردد. سپس، برای اینکه این مینی پیچ ها در جای خود قرار داده شوند در ابتدا لازم است محل مورد نظر به صورت موضعی بی حس گردد.
برای اینکه مینی اسکرو ارتودنسی درون استخوان فک قرار گیرد باید از بافت نرم لثه عبور کند. بنابراین، قبل از هر چیز یک سوراخ کوچک ایجاد کرده و مینی پیچ را از آن عبور می دهند تا در نهایت به استخوان فرو رود. در این مرحله طبیعی است که به واسطه ورود یک جسم خارجی به استخوان فک، فشاری آزار دهنده ایجاد گردد که پس از مدتی این حس از بین خواهد رفت.
با توجه به اینکه قرار دادن مینی اسکرو در جای صحیح آن از اهمیت بالایی برخوردار است، بنابراین، گاهی متخصص ارتودنسی برای جلوگیری از اشتباهات احتمالی از یک وسیله پلاستیکی برای دقت بیشتر استفاده می کند.
در استفاده از مینی اسکرو هیچ گونه محدودیت زمانی وجود ندارد و در هر مرحله از درمان ارتودنسی که متخصص صلاح بداند می تواند از آن استفاده کند. این مینی پیچ ها را می توان بلافاصله بعد از نصب براکت های ارتودنسی و یا در جلسه دوم ارتودنسی در استخوان فک نصب نمود تا حرکت دندان ها آغاز گردد.
بر اساس نتایجی که تا کنون به دست آمده است، استفاده از مینی اسکرو می تواند تا هشتاد درصد موفقیت در ارتودنسی را افزایش دهد. البته در حال حاضر درباره تاثیر گذاری و نحوه عملکرد مینی اسکرو شواهد کمی وجود دارد؛ با این حال نمی توان اثرات آن را نادیده گرفت.
ظرافت مینی اسکرو ارتودنسی به هنگام نصب ممکن است مشکلات و خطراتی را در پی داشته باشد. برای مثال در صورتی که مینی پیچ در هنگام قرار گرفتن درون حفره ایجاد شده در استخوان، کمی جا به جا شود، ممکن است به ریشه دندان مجاور فشار و آسیب وارد آورده و کمی درد به همراه داشته باشد. البته این گونه آسیب ها بعد از مدتی بهبود یافته و ترمیم می شوند.
شل شدن مینی پیچ ارتودنسی یکی دیگر از مشکلات احتمالی است که می تواند در حین درمان به وجود آید. در چنین شرایطی در اولین جلسه مراجعه به متخصص ارتودنسی می توان آن را در همان موقعیتی که قبلا داشت قرار داد.
احتمال شکستن مینی پیچ وجود دارد. هر چند احتمال وقوع چنین مشکلی 5 درصد است اما در هر حال نمی توان آن را نادیده گرفت. زیرا ممکن است انتهای پیچ شکسته شده درون استخوان فک باقی مانده و باعث مشکلات بعدی گردد.
این امکان نیز وجود دارد که مینی اسکروهای ارتودنسی در مدت زمان کوتاهی کارایی خود را از دست بدهند. بنابراین، باید این پیچ ها را تعویض کرده و یا حذف نمود. بین 15 تا 20 درصد مینی اسکروها می توانند چنین شرایطی را ایجاد نمایند.
مشکل عفونت در محل قرار گرفتن مینی اسکرو ارتودنسی خطری است که می تواند به وجود آید و عواقب بدی هم داشته باشد. البته در صورتی که موارد بهداشتی به خوبی رعایت شده و توصیه های دندانپزشک خود را به خوبی رعایت کنید، احتمال بروز عفونت بسیار کم خواهد بود.
یک متخصص ارتودنسی ماهر و با تجربه در هر حالت راهی برای بهبود وضعیت دندان های بیمار پیدا می کند و بهم ریختگی های آن ها را از بین می برد. برای اینکه مشکلات مربوط به دهان و دندان بر طرف شوند، روش و ابزار درمانی زیادی وجود دارند. اما در هر حال، نوع مشکل، شدت پیچیدگی آن و خواست بیمار می تواند بر تصمیم گیری ارتودنتیست اثر بگذارد. در مواردی که بیمار تمایلی به استفاده از مینی اسکرو ارتودنسی ندارد، برخی ابزار دیگر نظیر هدگیرها می توانند تاثیر لازم را داشته باشند.
در درمان ارتودنسی استفاده از براکت ها، سیم ها و مینی اسکروهای ارتودنسی کاملا به میزان بهم ریختگی دندان ها و پیچیدگی شرایط بستگی دارد. با این حال، استفاده از مینی اسکروهای ارتودنسی نهایتا تا چند ماه لازم است و بعد از آن می توان آن ها را از دهان خارج نمود.
مینی اسکروهای ارتودنسی نیز مانند دیگر ابزار دائمی نبوده و باید بعد از اینکه دندان ها به موقعیت ایده آل خود رسیدند، از جای خود خارج شوند. لازم است بدانید که خارج کردن این مینی پیچ ها از دهان به هیچ گونه بی حسی نیاز ندارد. البته در این مورد نیز شرایط بیمار تعیین کننده خواهد بود. یعنی اگر بیمار درد، استرس و ترس داشته باشد متخصص از بی حسی موضعی استفاده خواهد کرد.
نگران محل مینی پیچ نباشید؛ مدتی پس از خارج کردن آن از دهان تمامی این زخم ها ترمیم خواهند شد و هیچ گونه ناراحتی در بر نخواهند داشت.