نگاهی به ایمپلنت های دندانی اندوستیل

ایمپلنت دندانی اندوستیل چیست؟ نوعی ایمپلنت دندانی دائمی برای جایگزینی دندان از دست رفته.

هنگامی که یک دندان دائمی خود را از دست می دهید، برای سلامت دندان های شما مهم است که جایگزینی برای آن قرار دهید. اگر این کار را انجام ندهید، خطر جابه جایی دندان ها، بی ثباتی بیشتر داخل دهان و از دست دادن بیشتر دندان ها را در پی خواهید داشت. همچنین ممکن است باعث بروز آسیب به استخوان زیرین شود. یکی از گزینه های جایگزینی دندان های از دست رفته، ایمپلنت اندوستیل است، که اغلب از آن به عنوان یک ایمپلنت دندانی یاد می شود. این نوع ایمپلنت در یک جراحی چند مرحله ای، به طور دائم داخل استخوان فک بالا یا پایین شما قرار داده می شود.

این مقاله توضیح می دهد که چه کسی گزینه مناسبی برای دریافت ایمپلنت های اندوستیل است، فرایند کاشت این نوع ایمپلنت چگونه است، و پس از کاشت چگونه باید از ایمپلنت مراقبت کرد.

ایمپلنت اندوستیل در مقایسه با ایمپلنت ساب پریوستئال

دو نوع اصلی از ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند:

• اندوستیل: این نوع ایمپلنت ها درون استخوان جای می گیرند. یک ساختار حمایت کننده- مانند یک پیچ یا سیلندر مخصوص- درون استخوان فک زیرین قرار می گیرد و درون ساختار آن گنجانده می شود. این نوع ایمپلنت می تواند برای یک یا چند روکش استفاده شود.
• ساب پریوستئال: این نوع ایمپلنت ها روی استخوان قرار می گیرند. به جای سوراخ کردن استخوان، ایمپلنت های ساب پریوستئال روی آن قرار می گیرند و اغلب از طریق مینی ایمپلنت ها به استخوان متصل می شوند. پست های فلزی از ایمپلنت بیرون می آیند و از درون لثه عبور می کنند تا به عنوان تکیه گاه روکش عمل کنند. این فرایند معمولاً برای افرادی بسیار مناسب است که قادر به استفاده از پروتزهای مصنوعی دندان نیستند یا افرادی که توده استخوانی کافی برای حمایت از ایمپلنت اندوستیل ندارند.

ایمپلنت دندانی اندوستیل

بهترین گزینه ها برای ایمپلنت های اندوستیل

از آنجا که ایمپلنت های اندوستئال درون استخوان جاسازی می شوند، این فرایند می تواند تهاجمی باشد و به زمان بهبودی قابل توجهی نیاز دارد. بنابراین، ممکن است درمان در همه موارد مناسب نباشد. این روش برای کودکان یا نوجوانانی که استخوان فک های آنها هنوز در حال رشد و تکامل است توصیه نمی شود.

علاوه بر این، شرایط زیر ممکن است شما را به عنوان یک گزینه مناسب برای کاشت ایمپلنت های دندانی اندوستیل رد کند:

• وجود بیماری هایی از قبل، مانند دیابت، پوکی استخوان و فشار خون بالا (فشار خون بالا)
• استحکام ناکافی استخوان در فک
• بیماری های لثه، مانند ژنژیویت و پریودنتیت
• سیگار کشیدن، گرچه ممکن است انجام این فرایند را کاملاً رد نکند

قبل از کاشت ایمپلنت های دندانی اندوستیل، ممکن است مجبور شوید این بیماری ها را تحت درمان قرار دهید یا آنها را به گونه دیگری مدیریت کنید.

فرآیند کاشت ایمپلنت های اندوستیل

جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی فرایندی نسبتاً تهاجمی است، به این معنی که به برش های عمیق نیاز دارد. این کار توسط جراح فک و صورت انجام می شود. به طور معمول، جراحی تحت بی حسی موضعی انجام می شود، بنابراین در حالی که دهان شما بی حس است بیدار باقی می مانید.

سه گام اصلی برای فرایند کاشت ایمپلنت اندوستیل وجود دارد:

• تصویربرداری و جایگذاری: از تصاویر رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس یا نوع دیگری از تکنیک های تصویربرداری برای ارزیابی ناحیه ای استفاده می شود که دندان یا دندان هایی از دست رفته اند. سپس جراح یک برش کوچک در لثه و حفره ای درون استخوان ایجاد می کند. آنها ممکن است در این فضا از یک راهنمای جراحی و استنت برای قرار دادن یک پیچ یا مخروط مخصوص استفاده کنند، که تحت عنوان “بدنه ایمپلنت ” شناخته می شود و یک شکاف به جا می گذارد.
• نصب روکش و هیلینگ موقت: چه در طول اولین قرار ملاقات یا در قرار بعدی، جراح یک اکستنشن به نام “اباتمنت” اضافه می کند و یک روکش موقت روی آن قرار می دهد. در مرحله بعد، با رشد مواد استخوانی در اطراف پیچ- از چند هفته تا چند ماه- باید دوره بهبودی را سپری کنید. به این فرآیند “استئواینتگریشن” گفته می شود.
• نصب روکش دائمی: دو هفته پس از قرار دادن روکش موقت، شما برای گام نهایی آماده هستید. دندان مصنوعی که تحت عنوان پروتز مصنوعی یا روکش نیز شناخته می شود، روی اباتمنت قرار می گیرد. با استفاده از فناوری اسکن، پروتز به گونه ای به صورت سفارشی ساخته می شود که به خوبی در جای خود قرار گیرد. رنگ آن با دندان های اطراف مطابقت دارد، بنابراین طبیعی به نظر می رسد.

اگر چندین دندان از دست رفته باشند، یک بریج دندانی- یک دندان مصنوعی یا گروهی از دندان ها- می توانند به ایمپلنت متصل شوند. همچنین در صورت از دست رفتن تعداد زیادی از دندان ها، می توان از ایمپلنت های دندانی برای تثبیت یک دست دندان مصنوعی کامل استفاده کرد.

فرایندهای تکمیلی

اگر توده استخوانی در فک بالا (ماگزیلا) یا فک پایین (مندیبل) کافی نباشد، نمی تواند ایمپلنت را در جای خود نگه دارد. برای اطمینان از موفقیت آمیز بودن کاشت ایمپلنت دندانی، ممکن است نیاز باشد فرایندهای اضافی انجام شوند. این موارد عبارتند از:

• کشیدن دندان: اگر قسمتی از دندانی که می خواهید جایگزین کنید هنوز درون لثه شما قرار دارد، ابتدا باید آن را خارج کنید. کشیدن دندان یک فرایند استاندارد دندانپزشکی است. به خاطر داشته باشید که قبل از جراحی کاشت ایمپلنت باید پس از کشیدن دندان به طور کامل بهبود پیدا کرده باشید.
• تقویت استخوان: قبل از جراحی، جراح دهان ممکن است مجبور باشد پیوند استخوان را انجام دهد. مواد استخوانی که از قسمت دیگری از بدن شما برداشته می شوند یا مواد مصنوعی، در ناحیه ای که نیاز است قرار داده می شود. به مرور زمان- اغلب چندین ماه- این ماده در ساختار اطراف گنجانده می شود و آن را تقویت می کند.
• سینوس لیفت: دندان هایی که در عقب فک بالا یا “ماگزیلا” قرار دارند، از جمله سخت ترین دندان ها برای جایگزینی هستند. استخوان در آن ناحیه به احتمال زیاد ناکافی است، و به دلیل نزدیکی به سینوس (مجرایی که از سوراخ های بینی شما به عقب می رود)، جای کمی برای خطا وجود دارد. تقویت این ناحیه با بالا بردن سینوس و سپس تقویت فک بالا ممکن است ضروری باشد.
• افزایش عرض ستیغ استخوان آلوئولار: اگر توده استخوانی شما در فک پایین و یا فک بالا کافی نباشد، از این فرایند استفاده می شود. در این فرایند، جراح دهان لثه را کنار می زند، ناحیه مورد نظر را آشکار می کند و برای اصلاح مشکل، مواد استخوان مصنوعی را به استخوان یا “ستیغ استخوان” اضافه می کند. مانند تقویت استخوان، قبل از جراحی کاشت ایمپلنت باید دوره بهبودی قابل توجهی وجود داشته باشد.

ایمپلنت دندانی اندوستیل

مراقبت های بعد از جراحی

بلافاصله بعد از جراحی

با هر مرحله از این فرایند- و بویژه پس از نصب بدنه ایمپلنت اندوستیل درون استخوان- برخی از عوارض را احساس خواهید کرد، از جمله:

• مقداری خونریزی ظرف 12 تا 24 ساعت نخست پس از جراحی
• درد و ناراحتی در اطراف ناحیه جراحی شده
• تورم در صورت یا لثه ها طی دو تا سه روز نخست پس از جراحی
• در موارد نادر، بی حسی موقت در فک پایین

ظرف یک هفته نخست پس از جراحی، دوره حیاتی برای بهبود، چندین نکته وجود دارند که باید آنها را در نظر داشته باشید:

• به شما آنتی بیوتیک داده می شود تا طی بهبود محل جراحی، از بروز عفونت جلوگیری شود.
• در مورد چگونگی صحیح تمیز کردن و مراقبت از ایمپلنت خود راهنمایی دریافت خواهید کرد.
• شما باید از برخی غذاهای سخت جویدنی خودداری کنید.
• ممکن است مجبور شوید از برخی ورزش ها یا فعالیت های بدنی اجتناب کنید.
• برای خونریزی، می توانید خون اضافی را با گاز استریل خشک بگیرید. سپس گاز مرطوب را به مدت 20 دقیقه روی ناحیه آسیب دیده فشار دهید.
• طی 12 ساعت نخست پس از جراحی، سر خود را بیش از حد حرکت ندهید.
• از نی استفاده نکنید زیرا عمل مکش می تواند به ناحیه ای که تحت جراحی قرار گرفته است فشار وارد کند.

همچنین به شما آموزش داده خواهد شد که چگونه ایمپلنت خود را به درستی تمیز و از آن مراقبت کنید، مانند نحوه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن ایمن. این دستورالعمل ها را با دقت دنبال کنید و آماده باشید تا در عرض دو هفته برای پیگیری مجدد مراجعه کنید.

در صورت تجربه هر یک از موارد زیر با پزشک معالج خود تماس بگیرید:

• مشکل در باز کردن دهان، صحبت کردن یا جویدن
• تورم صورت بعد از سه روز نخست
• دندان درد یا درد داخل دهان
• بوی بد مداوم دهان
• لثه های متورم و دردناک
• لقی در یک دندان یا چند دندان
• ظهور شکاف بین دندان ها
• ترشح (چرک) از ناحیه آسیب دیده

درمان های خانگی و مدیریت درد

مراقبت در منزل بعد از ایمپلنت اندوستیل شامل حفظ بهداشت خوب دندان است؛ شما باید دو مرتبه در روز صحیح مسواک بزنید، روزانه از نخ دندان استفاده کنید و برای معاینات منظم دندانپزشکی مراجعه کنید. علاوه بر این، سیگار احتمال بروز عوارض را افزایش می دهد، بنابراین اگر می توانید سعی کنید آن را ترک کنید.

در اوایل ممکن است درد و سوزش در ناحیه جراحی را تجربه کنید. درمان های خانگی برای کمک به بهبودی عبارتند از:

• داروها: برای مدیریت درد، داروهای مسکن، از جمله مواد مخدر مانند Percocet ممکن است تجویز شوند؛ آنها باید با دقت و اندک استفاده شوند. داروهای بدون نسخه، مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAUD ها) مانند ادویل (ایبوپروفن) یا دیگر انواع ایبوپروفن نیز می توانند کمک کنند.
• کمپرس سرد: قرار دادن کمپرس سرد روی پوست ناحیه اطراف ناحیه آسیب دیده می تواند تورم بعد از جراحی شما را کاهش دهد. یک بسته یا کیسه یخ پیچیده شده در یک حوله مرطوب را هر بار به مدت 15 دقیقه روی آن ناحیه قرار دهید. این کار را می توان چندین بار تکرار کرد، اما مطمئن شوید که هر مرتبه را با فاصله 15 دقیقه انجام دهید.
• قرار گیری با دقت: در 12 تا 24 ساعت نخست پس از جراحی تا جایی که می توانید سر خود را در حالت عمودی نگه دارید. این کار از جریان خون بیش از حد به منطقه جراحی جلوگیری می کند که می تواند به بهبودی کمک کند.
• غرغره کردن آب نمک: با بهبودی لثه ها، یکی دیگر از توصیه های متداول این است که چندین بار در روز محلول آب نمک غرغره کنید. نصف قاشق غذاخوری نمک را در یک فنجان یا یک لیوان آب گرم بریزید. قبل از تف کردن، هر بار به مدت 10 ثانیه، به آرامی آب را داخل دهان خود بگردانید. حداقل دو شستشو در روز را هدف قرار دهید.

نرخ موفقیت کلی

گرچه عوارض ایمپلنت های اندوستیل می توانند جدی باشند، اما به طور کلی، آنها نسبتاً نادر هستند. این یک فرایند بسیار موفق است. اکثریت قریب به اتفاق- حدود 90% تا 95%- از ایمپلنت ها با موفقیت در فک قرار می گیرند و دندان از دست رفته را بدون مشکل یا عوارض اصلاح می کنند.

گزینه های جایگزین

اگر ساختار استخوانی زیرین ناکافی باشد یا بیماری های زمینه ای متعددی وجود داشته باشند، ایمپلنت های اندوستیل به احتمال زیاد موفقیت آمیز نخواهد بود. روش های دیگر اصلاح دندان های از دست رفته عبارتند از:

• بریج های ثابت: بریج های دندانی یک یا چند دندان مصنوعی (ترمیم) هستند که برای رفع مشکلات دهان قرار داده می شوند. آنها به گونه ای ساخته می شوند که متناسب با بایت و لبخند شما باشند، آنها با استفاده از چسب مخصوص به دندان های موجود متصل می شوند.
• پروتزهای پارسیل: گزینه دیگر استفاده از پروتزهای پارسیل متحرک برای اصلاح چندین دندان از دست رفته است. این ردیف دندان های مصنوعی در شب خارج می شوند و نیاز به تمیز کردن و مراقبت دارند، اما ابزاری غیرتهاجمی برای اصلاح لبخند شما هستند.
• پروتز یا دست دندان کامل: در مواردی که همه یا اکثر دندان های خود را از دست داده اید، پروتز کامل- جایگزین ردیف بالا و یا پایین- نیز ممکن است در نظر گرفته شود. مانند پروتزهای پارسیل، آنها را در شب بیرون می آورند و در تمیز کردن و خوردن با آنها مراقبت ویژه ای لازم است.

خلاصه

ایمپلنت های اندوستیل، ایمپلنت های دندانی هستند که جایگزین دندان های از دست رفته می شوند. یک پیچ یا سیلندر (بدنه ایمپلنت) با جراحی در فک تعبیه شده و یک پایه یا اباتمنت روی آن نصب می شود. هنگامی که استخوان در اطراف بدنه رشد کرد و به اندازه کافی قوی شد، جراح دهان یک روکش دائمی را در بالای آن قرار می دهد.

به دنبال این فرایند، ممکن است کمی ناراحتی و درد را تجربه کنید، و باید از غذاهایی که جویدن آنها دشوار است اجتناب کنید. داروهای ضد درد، کمپرس سرد، و قرار ملاقات های بعدی در طول بهبودی ضروری هستند.

سخن پایانی

ایمپلنت های اندوستیل نه تنها می توانند ظاهر دندان های شما را احیاء کنند- اعتماد به نفس شما را به شما باز می گردانند- بلکه برای جلوگیری از مشکلات بعدی سلامت دندان ها لازم هستند. اگر یک یا چندین دندان را از دست داده اید، ارزش دارد که گزینه های خود را بررسی کنید. هرچه زودتر صحبت کردن را شروع کنید، زودتر لبخندتان را باز می گردانید.

پرسش های متداول در مورد ایمپلنت های دندانی اندوستیل

روند کاشت ایمپلنت اندوستیل چقدر طول می کشد؟

این به مورد خاص بستگی دارد و اینکه آیا شما به درمان های اولیه مانند کشیدن دندان نیاز دارید یا خیر. ایمپلنت های اندوستیل معمولاً سه مرحله ای هستند که نیاز به جلسات متعدد با زمان اضافی لازم برای بهبودی دارند. به طور معمول، دوره درمان شش تا هشت ماه است.

آیا ایمپلنت دندان دائمی است؟

ایمپلنت های دندانی فوق العاده ماندگار هستند و به عنوان جایگزینی دائمی برای دندان ها تلقی می شوند.

با گذشت زمان، مواد استخوانی در اطراف پیچ یا سیلندری که ایمپلنت را پشتیبانی می کند رشد می کند. عوارض جانبی طولانی مدت نادر هستند. با این حال، بیماری لثه یا سایر مسائل می توانند به دلیل بهداشت نامناسب دهان ایجاد شوند.

آیا ایمپلنت اندوستیل برای من مناسب است؟

قبل از تصمیم گیری در مورد درست بودن آن، عوامل زیادی وجود دارند که باید آنها را در نظر بگیرید. ایمپلنت ها با دندان های موجود ترکیب می شوند و برای نگهداری فقط به عادات بهداشتی خوب دهان و معاینه منظم نیاز دارند. با این حال، کاشت می تواند یک فرآیند طولانی باشد، که ممکن است آن را برای برخی افراد دشوار کند. همچنین، افرادی که سلامت دهان و دندان ضعیفی دارند ممکن است نتوانند این فرایند را انجام دهند. گزینه های دیگر مانند بریج ثابت و پروتز پارسیل یا دست دندان کامل را می توان در نظر گرفت.

چگونه از ایمپلنت اندوستیل خود مراقبت کنم؟

به خصوص در هفته اول، باید از غذاهایی که جویدن آنها سخت است، و سیگار کشیدن خودداری کنید و در هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن مراقب باشید. پس از کاشت ایمپلنت، عادات بهداشتی دهان و دندان و تمیز کردن و معاینه دندان را دنبال کنید.

آیا بیمه ایمپلنت دندان را پوشش می دهد؟

به طرح بیمه دندانپزشکی شما بستگی دارد. گاهی اوقات فقط تحت شرایط خاصی مانند تصادف یا برای جلوگیری از عوارض دندان از دست رفته، تحت پوشش قرار می گیرد. اگر برای شما تحت پوشش قرار می گیرد، مطمئن شوید که به خوبی اطلاع دارید چه هزینه هایی تحت پوشش قرار می گیرند و میزان فرانشیز شما چقدر است.