فقدان مادرزادی دندان

فقدان دندان tooth agenesis یک وضعیت ژنتیکی است که باعث عدم تشکیل تعدادی از دندان ها می شود. آنودنشیا Anodontia نوعی نادر از فقدان دندان است که باعث می شود هیچ یک از دندان ها تشکیل نشوند. ممکن است آنودنشیا یا بی دندانی ممکن است زمانی بروز پیدا کند که دندان های شیری یا دندان های دائمی در بازه زمانی معمول خود، تشکیل نمی شوند و تصاویر رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس می توانند این موضوع را تأیید کنند. با قرار دادن جایگزین هایی مانند پروتزهای مصنوعی دندانی، ایمپلنت های دندانی، یا بریج های دندانی، برای دندان هایی که اصلاً وجود نداشته اند، می توان این وضعیت را درمان کرد.

در این مقاله مروری خواهیم داشت بر آنودنشیا، و همچنین علل بروز آن، و گزینه هایی که برای درمان آن وجود دارند.

علل بروز آنودنشیا یا بی دندانی

آنودنشیا در نتیجه عوامل ژنتیکی ایجاد می شود. این وضعیت با از دست رفتن دندان ها به دلیل بیماری لثه، آسیب دهان، حفره ها یا پوسیدگی های دندانی متفاوت است.

در عوض، آنودنشیا، تحت شرایطی که الگوی مغلوب اتوزومی نامیده می شود، به ارث برده می شود (از والدین به فرزندان منتقل می شود). به این معنا که هر یک از والدین یک نسخه از یک ژن جهش یافته (با تغییر غیر طبیعی) که منجر به آنودنشیا می شود، را منتقل کرده است. والدین فقط می توانند حامل این ژن باشند، به این معنی که آنها آن را منتقل می کنند اما هیچ علائم یا نشانه ای از آنودنشیا را نشان نمی دهند، گرچه فرزندان آنها ممکن است این علائم را داشته باشند.

کارشناسان دقیقاً نمی دانند کدام ژن ها باعث بروز آنودنشیا می شوند، اما معمولاً با دیسپلازی اکتودرمال مرتبط است، گروهی از شرایط که باعث بروز ناهنجاری در مو، پوست، ناخن ها و غدد تعریق می شوند. در موارد نادر که آنودنشیا بدون دیسپلازی اکتودرمال اتفاق می افتد، احتمالاً به دلیل جهش ژنتیکی ناشناخته دیگری رخ داده است.

دندان درنیاوردن مادرزادی

دیسپلازی اکتودرمال چیست؟

دیسپلازی اکتودرمال گروهی از شرایط ژنتیکی است که باعث بروز ناهنجاری در مو  پوست، ناخن و غدد تعریق می شوند. به عنوان مثال، دیسپلازی اکتودرمال می تواند باعث افزایش علائمی مانند عدم تعریق، ریزش مو (آلوپسی آریتا)، عدم وجود ناخن یا شکاف کام و لب (یک شکاف یا دو نیم شدگی در لب بالا) یا شکاف کام (شکاف یا دو نیم شدگی در سقف دهان) شود.

علائم و نشانه های آنودنشیا

علامت اصلی آنودنشیا عبارت است از عدم وجود دندان. به عنوان مثال، شما ممکن است در درجه اول متوجه علائم رشد دندان شوید، مانند:

• کودکی که بیش از یک سال سن دارد اما دندان های شیری او هنوز بیرون نیامده اند.
• کودکی که وقتی به سال های پیش از نوجوانی می رسد و هنوز دندان های دائمی او بیرون نیامده اند.

علائم اضافی ممکن است با علائم دیسپلازی اکتودرمی ارتباط داشته باشند، مانند:

• ریزش سریع مو یا طاسی سکه ای
• فقدان یا کاهش تعریق
• شکاف لب یا شکاف کام
• عدم وجود ناخن ها

اگر یک بیمار به آنودنشیا مشکوک باشد، معاینه فیزیکی انجام خواهد شد و برای تأیید این موضوع که هنوز هیچ دندانی درون لثه ها رشد نکرده است، عکس رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس گرفته می شود.

جدول زمانی متفاوت

به خاطر داشته باشید که جدول زمانی تشکیل دندان ها می تواند در بین افراد مختلف متفاوت باشد، بنابراین ممکن است تشخیص به طور خودکار آنودنشیا نباشد. میانگین سنی برای ظاهر شدن نخستین دندان شیری زمانی است که کودک 6 ماهه است، اما در برخی از نوزادان تا زمانی که به 14 یا 15 ماهگی نرسیده باشند، نخستین دندان شیری آنها درنمی آید. به همین ترتیب، بعلاوه این امکان وجود دارد که ممکن است بیرون آمدن دندان های دائمی تا سن 10 سالگی طول بکشد.

دندان درنیاوردن مادرزادی

انواع فقدان دندان

انواع مختلفی از فقدان دندان وجود دارد. آنودنشیاAnodontia  عبارت است از عدم وجود هیچ یک از دندان ها: دندان های شیری و دندان های دائمی. اگر فقط تعدادی از دندان ها وجود نداشته باشند، می توان آن را به دو صورت طبقه بندی کرد:

• هیپودنشیا Hypodontia: زمانی که حداکثر شش دندان وجود ندارد (شایع ترین نوع فقدان دندان)
• الیگودونشیا Oligodontia: زمانی بیش از شش دندان وجود ندارد، نه همه آنها.

دندان عقل

هنگام تعریف نوع فقدان دندان، تعداد دندان هایی که وجود ندارند، شامل دندان های عقل (که گاهی اوقات دندان های مولر سوم نامیده می شوند) نیست. دندان های عقل معمولاً بین سنین 17 تا 21 سالگی شروع به ظاهر شدن می کنند اما ممکن است در برخی افراد هرگز نرویند.

دندان درنیاوردن مادرزادی

گزینه های درمانی آنودنشیا

مهم است که در اسرع وقت به دنبال مراقبت از آنودنشیا باشید. عدم وجود دندان ها می توانند منجر به بروز انواع مختلف مشکلات مربوط به سلامتی شود، از جمله:

• مشکل در جویدن و بلع
• مشکلات رژیم غذایی و خوردن ناکافی
• پایین آمدن عزت نفس
• تغییر بایت
• الگوهای غیر طبیعی گفتار
• تحلیل یا تخریب استخوان
• تضعیف عضلات و ساختار فک
• افزایش خطر بروز حفره های دندانی یا سایر مشکلات دندانی

خوشبختانه، گزینه های درمانی مختلفی برای آنودنشیا وجود دارند، از جمله:

• پروتزهای مصنوعی دندانی: که یک دست دندان کامل یا پارسیل از دندان های مصنوعی هستند، ممکن است استفاده از آنها در صورت عدم وجود همه یا تعداد قابل توجهی از دندان ها ضروری باشد. آنها در صورت لزوم در طول روز پوشیده می شوند و شب ها درآورده می شوند. به خاطر داشته باشید که زندگی کردن با پروتزها به مراقبت روتین نیاز دارد، از جمله تمیز کردن صحیح آنها و پرهیز از خوردن غذاها و نوشیدنی های خاص در حالی که آنها در جای خود قرار دارند.
• ایمپلنت های دندانی: دندان های مصنوعی دائمی با ریشه های مصنوعی هستند که داخل لثه ها قرار داده می شوند. زمانی که تنها یک دندان در یک منطقه وجود دارد که باید ترمیم شود، ایمپلنت ها ممکن است گزینه امیدوار کننده ای باشند.
• بریج های دندانی: مجموعه ای از دندان های مصنوعی هستند که به یک براکت (یا بریج ) متصل می شوند و سپس به ساختارهای پشتیبان (یا دندان های سالم موجود با روکی های دندانی یا ایمپلنت های دندانی) چسبانده می شوند. آنها به طور معمول برای جایگزینی عدم وجود چندین دندان در یک ردیف مؤثر هستند.

دندانپزشک شما در مورد بهترین گزینه برای مورد شخصی شما راهنمایی ارائه می دهد.

نکته

ایمپلنت های دندانی، بریج  های دندانی و پروتزهای مصنوعی دندانی، همگی روش های متداولی برای جایگزینی دندان های از دست رفته یا عدم وجود دندان ها هستند. گزینه درمانی خاص که برای یک بیمار مبتلا به آنودنشیا توصیه می شود، به تعداد دندان های از دست رفته، سلامتی فک و سایر عوامل مانند سن و ترجیح بیمار بستگی دارد.

دندان درنیاوردن مادرزادی

خلاصه

آنودنشیا Anodontia یک وضعیت ژنتیکی نادر است که در آن دندان ها رشد نمی کنند. در حالی که مشخص نیست دقیقاً کدام ژن ها در آنودنشیا دخیل هستند، اما این شرایط غالباً به دیسپلازی اکتودرمی مربوط می شود، گروهی از اختلالات ارثی که می توانند روی دندان ها تأثیر بگذارند. گزینه های درمانی شامل پروتزهای مصنوعی دندانی، ایمپلنت های دندانی و بریج های دندانی هستند. اینها می توانند در جویدن، صحبت کردن، اعتماد به نفس و پیشگیری از بروز دیگر مشکلات بهداشتی و سلامت دندان ها که ممکن است ناشی از آنودنشیا باشند، کمک کند.

عدم وجود دندان ها می تواند تأثیری خیلی بیشتر از صرفاً روی ظاهر شما داشته باشد. مانند سایر مشکلاتی که برای سلامتی بوجود می آیند، هر چه آنودنشیا زودتر تشخیص داده شود و تحت درمان قرار گیرد، نتیجه بهتر می شود. اگر بیمه دندانپزشکی یا بیمه خدمات درمان در دسترس شما قرار ندارد، گزینه های رایگان یا کم هزینه مراقبت های دندانی می توانند به شما کمک کنند.

پرسش های متداول در مورد موارد مختلف بی دندانی

آنودنشیا چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر دندان های شیری یا دندان های دائمی علائم رشد را در سنین معمول نشان ندهند، آنودنشیا را می توان با تصاویر رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس تشخیص داد. در کنار معاینه فیزیکی و پرسیدن سؤالاتی در مورد سوابق دندانی دیگر اعضای خانواده، از تصاویر رادیوگرافی دندانپزشکی با اشعه ایکس می توان برای تأیید عدم وجود دندان در لثه استفاده کرد.

آیا آنودنشیا ارثی است؟

آری. این شرایط زمانی به ارث می رسد که هر یک از والدین یک یک ژن جهش یافته (غیر طبیعی) را منتقل می کنند. اگر والدین فقط حامل ژن باشند، علائم آنودنشیا را نشان نخواهند داد.

دیسپلازی اکتودرمال چه قسمت های دیگر بدن را تحت تأثیر قرار می دهد؟

دیسپلازی اکتودرمال گروهی از شرایط است که بر روی پوست، مو، ناخن ها، دندان ها یا غدد تعریق تأثیر می گذارند. به عنوان مثال، دیسپلازی اکتودرمال می تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند کمبود تعریق، ریزش مو (آلوپسی)، عدم وجود ناخن ها یا شکاف لب یا کام شود.